Komunikat po Drukuj

Zasady ustalania wysokości opłat pobieranych za pobyt w izbie wytrzeźwień. K 12/11

Zasady ustalania wysokości opłat pobieranych za pobyt w izbie wytrzeźwień są niezgodne z konstytucją.

3 kwietnia 2012 r. o godz. 9.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący zasad ustalania wysokości opłat pobieranych za pobyt w izbie wytrzeźwień.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że 
- art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie, w jakim upoważnia ministra właściwego do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych do określenia, w drodze rozporządzenia, maksymalnej wysokości opłat związanych z pobytem w izbie wytrzeźwień, innej placówce utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego lub w jednostce Policji,

- § 29 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego

są niezgodne z art. 92 ust. 1 konstytucji.

Powyższe przepisy we wskazanym zakresie tracą moc obowiązującą z upływem dziewięciu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.

Trybunał stwierdził, że kwestionowany przepis ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie zawiera, wymaganych przez art. 92 ust. 1 konstytucji, wytycznych co do treści aktu wykonawczego. Brak wytycznych w upoważnieniu ustawowym stanowi o sprzeczności ze wskazanym wzorcem kontroli konstytucyjnej zarówno skarżonego przepisu ustawy, jak i wydanego na jej podstawie rozporządzenia, tj. § 29 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 4 lutego 2004 r. w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego, który to przepis ustala maksymalną wysokość opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień.

Trybunał podkreślił, że ustawodawca pozostawił organowi wykonawczemu niedopuszczalną dowolność w kształtowaniu wysokości i charakteru prawnego opłaty. Trybunał zwrócił ponadto uwagę, że charakter opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień, nakładanej władczym działaniem podmiotu publicznego w związku z przymusowym zatrzymaniem obywatela, wymaga, aby to ustawa określała maksymalną wysokość tej opłaty.

Na podstawie art. 190 ust. 3 konstytucji Trybunał postanowił odroczyć utratę mocy obowiązującej zaskarżonych przepisów, w zakresie określonym w wyroku, o dziewięć miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, by umożliwić ustawodawcy ich dostosowanie do standardów konstytucyjnych.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Mirosław Granat, sprawozdawcą była sędzia TK Małgorzata Pyziak-Szafnicka.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.