Wyrok Drukuj

Prawomocne orzeczenie przepadku rzeczy; termin wygaśnięcia roszczenia w stosunku do Skarbu Państwa z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. SK 50/08

Sygn. akt SK 50/08

W Y R O K
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 11 maja 2010 r.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mirosław Wyrzykowski - przewodniczący
Stanisław Biernat - sprawozdawca
Wojciech Hermeliński
Adam Jamróz
Teresa Liszcz,

po rozpoznaniu w trybie art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375), na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 kwietnia 2010 r., skargi konstytucyjnej spółki Przedsiębiorstwo Handlowe "Paxer" Jolanta Prusinowska, Grzegorz Prusinowski spółka jawna z siedzibą w Olsztynie o zbadanie zgodności:

art. 119 § 2 i 3 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, ze zm.) z art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 42 ust. 1-3 i art. 64 ust. 1-3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

o r z e k a: 

Art. 119 § 3 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765, ze zm.) w zakresie, w jakim przewiduje dwuletni termin do wytoczenia powództwa o roszczenie przewidziane w art. 119 § 2 tej ustawy, liczony od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przepadku przedmiotów:

a) jest niezgodny z art. 64 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

b) jest zgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji,

c) nie jest niezgodny z art. 21 ust. 1, art. 42 i art. 64 ust. 3 Konstytucji.

Ponadto p o s t a n a w i a:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.