Prawo do sądu. SK 8/12
30 października 2012 r. o godz. 8.15 Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym oraz par. 48 Uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów TK z 3 października 2006 r. w sprawie Regulaminu TK ogłosi wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym w sprawie skargi konstytucyjnej Danuty G. dotyczącej prawa do sądu.
Trybunał Konstytucyjny ogłosi wyrok, wydany na posiedzeniu niejawnym, w sprawie zgodności art. 30c ust. 5 pkt 2 ustawy z 6 grudnia 2006 roku o zasadach prowadzenia polityki rozwoju w zakresie, w jakim nakazuje sądowi administracyjnemu pozostawienie bez rozpatrzenia skargi na informację o negatywnym wyniku procedury odwoławczej przewidzianej w systemie realizacji programu operacyjnego, bez możliwości uprzedniego wezwania do uzupełnienia braków w zakresie dokumentacji czyniącej skargę kompletną w rozumieniu przepisów ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju z art. 45 ust. 1 konstytucji.
Skarżąca złożyła, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa wniosek o dofinansowanie projektu. Jednostka Wdrażania Programów Unijnych (JWPU) poinformowała skarżącą, ze wniosek nie otrzymał wymaganych 60% punktów na etapie oceny merytorycznej i w związku z tym nie znalazł się na liście rankingowej i nie został skierowany do dofinansowania. Od powyższej oceny skarżąca złożyła protest, który został uwzględniony, a następnie JWPU poinformowała, że złożony wniosek przeszedł pomyślnie etap oceny merytorycznej. Kolejnym pismem JWPU poinformowała skarżącą, ze została przeprowadzona weryfikacja ocen zgodnie z zaleceniem pokontrolnym. W wyniku weryfikacji projekt przedstawiony przez skarżącą uzyskał 49 punktów z 95 możliwych do uzyskania, co stanowiło mniej niż wymagane 60% punktów. W związku z tym projekt nie został skierowany do dofinansowania. Skarżąca skierowała skargę do WSA, który pozostawił ją bez rozpatrzenia. Na powyższe postanowienie skarżąca złożyła skargę kasacyjną, którą NSA w całości oddalił. Podtrzymał on stanowisko zajęte przez WSA dotyczące niekompletności skargi z uwagi na niedołączenie do niej kopii Kart Oceny Merytorycznej, co uzasadniało orzeczenie w przedmiocie pozostawienia skargi bez rozpoznania.
W ocenie skarżącej kwestionowany przepis narusza konstytucyjną zasadę prawa do sądu, poprzez ustanowienie po stronie sądu administracyjnego obowiązku wydania postanowienia w przedmiocie pozostawienia niekompletnej skargi bez rozpatrzenia, bez możliwości uprzedniego wezwania do uzupełnienia braków w tym zakresie. Prowadzi to w konsekwencji do pozbawienia strony skarżącej możliwości merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd i uzyskania orzeczenia co do istoty.
Kwestionowana regulacja powoduje zdaniem skarżącej, że strona niezadowolona z rozstrzygnięcia organu administracji - inaczej niż strony innych postępowań administracyjnych, nie dysponuje ze względów ściśle formalnych możliwością przedstawienia sądowi własnej argumentacji i rozpoznania sprawy.
Zdaniem skarżącej rygoryzmu skutków wniesienia niekompletnej skargi nie tłumaczy wzgląd na racjonalizację sposobu rozpatrywania skarg w tych sprawach, a przyspieszenie procedury nie może w jej ocenie odnosić się do uprawnień stron wiążących się z obroną ich praw i interesów. Kwestionowane rozwiązanie charakteryzuje się bezwzględnym i nieznajdującym konstytucyjnego umotywowania formalizmem, co należy uznać za sprzeczne z art. 45 ust. 1 konstytucji.
Przewodniczący składu orzekającego: sędzia TK Wojciech Hermeliński, sprawozdawca: sędzia TK Marek Kotlinowski.