Brak możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o przedstawieniu zarzutów w sytuacji braku prawidłowego umocowania oskarżyciela publicznego. SK 87/25
Skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności:
1) art. 313 § 1 i 2 w związku z art. 437 § 1, w związku z art. 429 § 1, w związku z arb 465 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r, - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 37) w zakresie, w jakim:
a) „nie przewiduje możliwości zaskarżenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów, nawet w sytuacji, wad podmiotowych po stronie oskarżyciela, więc postawienia zarzutów przez nieuprawniony organ (...), w sprawie o charakterze politycznym, co powoduje brak prawa do sądu w istotnej kwestii procesowej w І і II instancji”,
b) „nie przewiduje procedury zażaleniowej wobec błędnej kwalifikacji prawnej postawionych zarzutów, co rzutuje na stosowanie tymczasowego aresztowania, bowiem sądy aresztowe stosunkowo rzadko kontrolują kwalifikację prawną zarzucanego czynu”,
z arb 42 ust 2 i 3 w związku z art. 45 ust. 1, art. 176 ust. 1 i art. 78 oraz art. 31 ust 1 “З, arb-2 i art; 32-KonstytucjtiRzeczypospolitej Polskiej;
2) art. 313 § 1 і 2 ustawy powołanej w punkcie pierwszym w związku z arb 74 § 1 i art. 76, w związku z art. 14 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. - Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2024 r. poz. 390), w związku z art. 47 § 1-4 w związku z art 19 ust. 3 ustawy z dnia 28 stycznia X 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2016 r. poz, 178) poprzez:
a) „nieprecyzyjną treść normy pozwalającą na błędną interpretację, że jest to przepis czasowy, choć nie ma on takiego charakteru wolą ustawodawcy, więc w sprawie postawienia zarzutów brak prawidłowo umocowanego prokuratora, bowiem niezależnie od poglądu czy Prokuratorem Krajowym jest Dariusz Barski, czy też był [p.o.] Prokuratora Krajowego Jacek Bilewicz, to wszelkie czynności podjęte przez Prokuratora Jacka Bilewicza nie wywołują żadnych skutków prawnych”,
b) „nieprecyzyjną treść normy, która pozwala na pozanormatywną interpretację ustrojowej zasady jednolitości prokuratury, gdzie ta zasada pozaustawowa nie jest i nie może być źródłem konwalidowania wadliwego powołania prokuratora do innej jednostki prokuratury, w tym do prokuratury krajowej, a prokurator nie może być «prokuratorem poza prokuraturą», a musi być ważnie powołany do konkretnej prokuratury, bowiem niweczyłoby to ustrojową rolę prokuratora bezpośrednio przełożonego i nadrzędnego, więc zasada ta odnosi się wyłącznie do prokuratorów ważnie powołanych do konkretnej prokuratury i dotyczy czynności przed sądami, a nie wewnętrznego miejsca powołania prokuratorów”,
z art. 7 w związku z art. 42 ust. 2 i 3 w związku z art. 45 ust. 1 oraz art. 31 ust. 1-3, art. 2, art. 32 Konstytucji.