Kwalifikacja urządzenia reklamowego jako budowla lub tymczasowy obiekt budowlany SK 55/24
Skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 7 Ирса 1994 - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania decyzji Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 26 kwietnia 2019 r. (znak: ZOA-XXI.7721.11.2019) oraz art. 3 pkt 3 i 5 tej ustawy, rozumianych „w ten sposób, że to od cech (gabarytów, takich jak masa i wielkość, względy bezpieczeństwa) urządzenia reklamowego (które to cechy stanowią nieskonkretyzowane, pozaustawowe kryteria) zależy jego kwalifikacja jako budowli bądź też jako tymczasowego obiektu budowlanego, czy tablicy/urządzenia reklamowego, jak również że to od cech (gabarytów) urządzenia reklamowego (które to cechy stanowią nieskonkretyzowane, pozaustawowe kryteria) zależeć może objęcie go wyjątkiem od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę - ze względu na instalację tablicy lub urządzenia reklamowego rozumiane w ten sposób, że które zostały sformułowane przez ustawodawcę, co skutkuje dowolnością organów nadzoru budowlanego w kwalifikacji urządzeń reklamowych jako:
(i) obiektów budowlanych (budowli) wymagających uzyskania pozwolenia na budowę; (ii) tymczasowych obiektów budowlanych, wymagających uzyskania pozwolenia na budowę lub dokonania zgłoszenia;
(iii) korzystających z wyjątku wskazanego w art. 29 ust. 2 pkt 6 PB, w zależności od wskazanych pozaustawowych cech urządzenia, w konsekwencji pozostawia adresatów regulacji prawnej, chcących dokonaļc]
instalacji tablicy lub urządzenia reklamowego, w niepewności, co do zakresu swoich praw i obowiązków i procedur, które powinni dopełnić, a także w drodze pozaustawowej zawęża sferę praw i wolności adresatów normy”,
z arī. 2, art. 7, art. 21 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 1-3, art. 20 w związku zart. 22 oraz z art. 32 ust. 1-2 w związku z art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.