Komunikat po Drukuj

Zakres odpowiedzialności za pomocnictwo w popełnieniu czynu zabronionego. SK 25/08

Zakres odpowiedzialności za pomocnictwo w popełnieniu czynu zabronionego jest zgodny z konstytucją.

22 czerwca 2010 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną  Jarosława J. dotyczącą zakresu odpowiedzialności za pomocnictwo w popełnieniu czynu zabronionego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 18 § 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny jest zgodny z art. 42 ust. 1 w związku z art. 2 konstytucji. W pozostałym zakresie TK umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że zaskarżony art. 18 § 2 ustawy z 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (dawny kodeks karny d.k.k.) spełnia konstytucyjny wymóg dopuszczalności pojęć i zwrotów niedookreślonych w prawie karnym. Analiza orzecznictwa sądów, dotycząca pomocnictwa psychicznego, polegającego na całkowitym solidaryzowaniu się "pomocnika", manifestowanym w sposób szczególnie sugestywny, z zamiarem bezpośrednim sprawcy, wykazała, że określony wyżej sposób pomocnictwa psychicznego, został w ciągu kilkudziesięciu lat utrwalony w orzecznictwie sądów. Sądy orzekające, w zgodzie z wieloletnią linią orzeczniczą ustaliły, na podstawie stanu faktycznego sprawy, że skarżący popełnił, określone przestępstwo pomocnictwa psychicznego do przestępstw popełnionych przez bezpośredniego sprawcę, określonych w części szczególnej d.k.k

Trybunał zwrócił ponadto uwagę, że skarżący skorzystał z wszystkich gwarancji proceduralnych w sferze stosowania prawa, także z nadzwyczajnego środka kontroli orzeczeń sądowych (kasacja do Sądu Najwyższego).

Zawarta w art. 42 ust. 1 konstytucji zasada określoności czynów zabronionych, stanowiąca główny wzorzec kontroli konstytucyjnej zaskarżonego przepisu, jest uszczegółowieniem ogólnej zasady określoności wynikającej z art. 2 konstytucji. Dlatego Trybunał orzekł, że zaskarżony art. 18 § 2 d.k.k. jest zgodny z art. 42 ust. 1 w związku z art. 2 konstytucji.

Trybunał w fazie wstępnego rozpoznania nie znalazł podstaw, aby przychylić się do wniosku skarżącego o zawieszenie wykonania kary orzeczonej przez sąd. Merytoryczne rozpoznanie niniejszej skargi potwierdziło trafność takiej oceny Trybunału.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Mirosław Granat, a sprawozdawcą był sędzia TK Adam Jamróz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw