Komunikat po Drukuj

Opłaty targowe. K 7/08

Kwestionowany przepis dotyczący opłaty targowej jest niezgodny z konstytucją.

8 grudnia 2009 r. o godz. 9.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rady Miejskiej w Rzgowie dotyczący opłat targowych.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 15 ust. 2a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 30 października 2002 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 217 konstytucji. Powyższy przepis traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.

Zakwestionowany przez wnioskodawcę art. 15 ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi część regulacji poświęconej opłacie targowej uregulowanej w art. 15 i 16 tej ustawy.

Art. 15 ust. 1 stanowi, że opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2: targowiskami, o których mowa w ust. 1 są wszelkie miejsca, w których jest prowadzony handel, z zastrzeżeniem ust. 2a. Art. 15 ust. 2a brzmi: opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Natomiast art. 15 ust. 3 głosi, że opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko. Zwolnione od opłaty targowej na podstawie art. 16 są osoby i jednostki wymienione w art. 15 ust. 1, które są podatnikami podatku nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Zaskarżonemu art. 15 ust. 2a wnioskodawca zarzucił brak jasności i precyzji uregulowań, a także wewnętrzną sprzeczność, prowadzącą do nieusuwalnych w drodze wykładni problemów, związanych ze stosowaniem tego przepisu. Oznacza to, zdaniem wnioskodawcy, że zaskarżony przepis narusza art. 2 w związku z art.217 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wykładnia art. 15 ust. 2a prowadzi do sprzecznych interpretacji. Próba ujęcia kwestionowanego przepisu w taki sposób, by był zrozumiały w powszechnym odbiorze  społecznym nie jest możliwa.  Zdaniem Trybunału zrozumienie jest konieczne zwłaszcza w przypadku stosowanej na masową skalę opłaty targowej.

Wieloletnia praktyka stosowania tego przepisu, a w szczególności orzecznictwo sądowe, także nie doprowadziła do jednoznacznej i jednolitej interpretacji.

Trybunał odroczył utratę mocy obowiązującej przepisu na okres osiemnastu miesięcy. Zwrócił jednocześnie uwagę, że do końca osiemnastomiesięcznego okresu przepis ten obowiązuje i powinien być stosowany.

Okres osiemnastu miesięcy ma służyć parlamentowi do określenia nowego brzmienia uchylonego przepisu, ale także stwarza możliwość ewentualnej nowej konstrukcji opłaty targowej.  

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Marek Mazurkiewicz, sprawozdawcą był sędzia TK Adam Jamróz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.