Komunikat po Drukuj

Odrzucenie przez sąd środka odwoławczego lub środka zaskarżenia bez wezwania o uiszczenie opłaty SK 33/07

Odrzucenie przez sąd nieopłaconej apelacji wniesionej przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, jest zgodne z konstytucją.

17 listopada 2008 r. o godz. 12.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Adama K. dotyczącą odrzucenia przez sąd środka odwoławczego lub środka zaskarżenia bez wezwania o uiszczenie opłaty.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że: 
- art. 1302§ 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego w zakresie, w jakim przewiduje, że sąd odrzuca nieopłaconą apelację wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, jest zgodny z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji.
- art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 100 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, są zgodne z art. 2, art. 31 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, ze prawo do zwolnienia od kosztów sądowych nie jest nieograniczone, a jego celem nie jest zapewnienie idealnej (według oceny zainteresowanych) dostępności wymiaru sprawiedliwości zawsze i w każdej sprawie.

Skarżący kwestionował w istocie art. 1302 par. 3 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym sąd odrzuca nieopłacone środki odwoławcze lub środki zaskarżenia wniesione przez profesjonalnego pełnomocnika podlegające opłacie podstawowej bez uprzedniego wezwania do uiszczenia opłaty. Zdaniem Trybunału rygoryzm przewidziany przez ustawodawcę w powyższym przepisie jest niedopuszczalny, gdy strona działa sama bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Nie można natomiast mówić o nadmiernym rygoryzmie, jeżeli strona postępowania zastąpiona jest przed sądem powszechnym przez adwokata, radcę prawnego czy rzecznika patentowego. Dopuszczalność stosowania surowszego rygoru w odniesieniu do pism procesowych obarczonych brakami formalnymi wnoszonych przez profesjonalnych pełnomocników procesowych została uznana za uzasadnioną.

Brak jest podstaw do uznania, że nałożony przez ustawodawcę rygor odrzucenia nieopłaconej apelacji wniesionej przez stronę reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika narusza prawo do zaskarżenia orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji, a tym samym prawo do sądu.

Rozprawie przewodniczył wiceprezes TK Janusz Niemcewicz, a sprawozdawcą był sędzia TK Marek Mazurkiewicz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.