Komunikat po Drukuj

Prawo do sądu SK 63/05

Kwestionowane przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie naruszają prawa do sądu. Nie ograniczają bowiem możliwości uruchomienia postępowania drugoinstancyjnego, zapewniają właściwy jego kształt, który chroni przed arbitralnością orzekania i nierównym traktowaniem. Nie zamykają także drogi do uzyskania wyroku sądu II instancji.

20 września 2006 r. o godz. 9.15 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie rozpoznał skargę konstytucyjną Wrigley Poland sp. z o.o. dotyczącą prawa do sądu - oddalenia skargi kasacyjnej przez NSA.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 174 i art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi są zgodne z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji oraz, że art. 184 jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji. (link do sentencji w całości, pod komunikatem prasowym)

Podstawowy zarzut, jaki skarżąca spółka postawiła kwestionowanym przepisom Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi to naruszenie przysługującemu każdemu prawa do sądu. Trybunał Konstytucyjny nie podzielił opinii skarżącej, że to wadliwe określenie w zaskarżonych przepisach podstaw kasacyjnych ograniczyło badanie przez Naczelny Sąd Administracyjny zasadności jej skarg wszczynających postępowanie sądowoadministracyjne i że prowadzi to do naruszenia gwarantowanego przez Konstytucję prawa do sądu. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego regulacja zawarta w tych przepisach nie ustanawia żadnych podmiotowych ani przedmiotowych ograniczeń prawa do wnoszenia skargi kasacyjnej, przez co spełnia podnoszony w orzecznictwie Trybunału wymóg dostępności środka zaskarżenia. Kwestionowane przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie naruszają prawa do sądu także dlatego, że nie ograniczają możliwości uruchomienia postępowania drugoinstancyjnego, zapewniają właściwy jego kształt, chroniący przed arbitralnością orzekania i nierównym traktowaniem, a także nie zamykają drogi do uzyskania wyroku sądu II instancji. Ponadto Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że zasadnicze zarzuty skarżącej spółki dotyczą niewłaściwego zakwalifikowania importowanych komponentów do produkcji gumy do żucia, a w następstwie - zastosowania wyższej stawki celnej. Organy celne odmówiły przy tym dopuszczenia opinii biegłego celem weryfikacji kwalifikacji taryfowej, zaś sąd I instancji nie uznał tej okoliczności za uchybienie w postępowaniu administracyjnym. Tak ujęte zarzuty wskazują jednoznacznie, że przedmiotem krytycznej oceny i podniesionych w skardze zastrzeżeń jest niewłaściwa praktyka działania organów celnych, która nie została skutecznie zweryfikowania w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Zarzuty skargi nie odnoszą się zatem wprost do treści kwestionowanych przepisów rozporządzeń Rady Ministrów z 1997 r. i 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej oraz unormowań kodeksu celnego. Trybunał Konstytucyjny uznał, że zarzuty skargi dotyczą praktyki stosowania prawa, a nie treści zaskarżonych aktów normatywnych, pozostają więc poza zakresem możliwości orzekania TK.

Rozprawie przewodniczył prezes TK Marek Safjan, a sprawozdawcą był sędzia TK Marian Grzybowski.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.