Komunikat po Drukuj

Ubezpieczenie zdrowotne P 7/03

28 lutego 2005 r. o godz. 10:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawie zgodności art. 53 ust. 2 i 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, uchylonej ustawą z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, z art. 68 ust. 2 Konstytucji.

Trybunał orzekł, że art. 53 ust. 2 i 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym nie są niezgodne z art. 68 ust. 2 Konstytucji.

Sąd w Lublinie zakwestionował zasadę zawartą w ustawie o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, na mocy której zakres świadczeń zdrowotnych i warunki udzielania ich obywatelom regulowane są w drodze umów cywilnoprawnych zawieranych miedzy kasami chorych, a podmiotami wykonującymi świadczenia zdrowotne (art. 53 ust. 4 pkt 1 i 2). Zdaniem Sądu, kwestionowana regulacja pozostaje w sprzeczności z art. 68 ust. 2 Konstytucji, zgodnie z którym warunki i zakres udzielania świadczeń zdrowotnych powinna określić ustawa.

Trybunał stwierdził, że art. 68 ust. 1 Konstytucji nie precyzuje zakresu świadczeń opieki zdrowotnej dostępnych dla wszystkich obywateli. Konstytucja nie przesądza także, jaki kształt powinien przybrać system powszechnej opieki zdrowotnej. Obowiązkiem ustawodawcy jest zatem dookreślenie treści konstytucyjnego prawa do ochrony zdrowia. Trybunał Konstytucyjny podkreślił również, że zasadnicza wątpliwość Sądu Apelacyjnego, dotycząca zasady finansowania świadczeń zdrowotnych, została rozstrzygnięta w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (sygnatura akt K 43/01).

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Marek Mazurkiewicz, a sprawozdawcą był sędzia TK Wiesław Johann.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.