Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych K 9/23
Wniosek o zbadanie zgodności:
1) ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej „Specustawa COVID”) oraz ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (dalej jako „ustawa zmieniająca”) są niezgodne z
zasadą prawidłowej legislacji i odpowiedniej vacatio legis (art. 2 Konstytucji) oraz z zasadą legalizmu (art.7 Konstytucji) z uwagi na nieprawidłową proceduję uchwalenia obu aktów prawnych;
ewentualnie, w przypadku uznania przez Trybunał, że tryb dojścia aktów prawnych nie naruszył Konstytucji i zarzut z pkt 1 jest niezasadny, Przez NIK wniósł o stwierdzenie, że:
2) art. 10 ust. 1, 2, 3 i 6 Specustawy COVID w brzmieniu pierwotnym oraz w brzmieniu znowelizowanym, nadanym przez art. 15 pkt 6 ustawy z dn. 31 marca 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, jest niezgodny z
zasadą prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji) w związku z zasadą prawidłowej legislacji i określoności prawa (art. 2 Konstytucji) i zasadą legalizmu (art. 7 Konstytucji), prawem do zaskarżania orzeczeń i decyzji (art. 78 Konstytucji) oraz zasadą proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji), a także z art. 166 ust. 2 Konstytucji.
3) art. 10a Specustawy COVID w brzmieniu pierwotnym, nadanym przez art. 15 pkt 7 ustawy z dn. 31 marca 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 oraz w brzmieniu znowelizowanym, nadanym przez art. 20 pkt 5 ustawy z dn. 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu jest niezgodny z
zasadą prawidłowej legislacji i określoności prawa (art. 2 Konstytucji) oraz z zasadą legalizmu (art. 7 Konstytucji), a także prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji) i warunkami ograniczania konstytucyjnych praw i wolności podmiotów prywatnych (art. 31 ust. 3 Konstytucji).
4) art. 11 h Specustawy COVID w brzmieniu pierwotnym, wprowadzonym na mocy art. 17 pkt 4 ustawy z dn. 7 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania społeczno-gospodarczym skutkom COVID-19 oraz w brzmieniu znowelizowanym, nadanym przez art. 17 pkt 2 ustawy z dn. 27 listopada 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kadr medycznych jest niezgodny z
zasadą prawidłowej legislacji i określoności prawa (art. 2 Konstytucji), a także prawem do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji) i warunkami ograniczania konstytucyjnych praw i wolności podmiotów prywatnych (art. 31 ust. 3 Konstytucji). Przepis ten narusza również art. 166 ust. 2 w związku z art. 167 ust. 2 Konstytucji, a zatem konstytucyjnie określony tryb powierzania zadań jednostkom samorządu terytorialnego powiązany z odpowiednim ich finansowaniem.
5) art. 65 ustawy zmieniającej w brzmieniu pierwotnym oraz w brzmieniu znowelizowanym uwzględniającym wszystkie nowelizacje, w tym w brzmieniu nadanym przez art. 5 ustawy z dn. 17 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw jest niezgodny z
zasadą prawidłowej legislacji (art. 2 Konstytucji), zasadą zupełności budżetu państwa (art. 219 ust. 1 Konstytucji) oraz zasadą legalizmu (art. Konstytucji).