Zasady organizacji nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach U 2/25
Podmiot inicjujący postępowanie: Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego
Wniosek o stwierdzenie, że:
1) rozporządzenie Ministra Edukacji z dnia 17 stycznia 2025 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (dalej: zaskarżone rozporządzenie) jest niezgodne z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (dalej; u.s.o.) w związku z art. 92 ust. 1, art. 25 ust. 3 oraz art. 2 i 7 Konstytucji RP;
2) § 1 pkt 3 i 4 zaskarżonego rozporządzenia, w zakresie, w jakim przepisy te tworzą podstawę do obniżenia wymiaru nauki religii w szkołach do jednej godziny lekcyjnej tygodniowo oraz wprowadzają wymóg organizowania nauki religii bezpośrednio przed rozpoczęciem obowiązkowych zajęć edukacyjnych, o których mowa w art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, przewidzianych dla ucznia w danym dniu albo bezpośrednio po zakończeniu tych zajęć są niezgodne z:
- art. 53 ust. 3 w związku z art. 48 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 1 pkt 1 i 5 u.p.o., ponieważ uniemożliwiają nauczanie religii w sposób określony programem nauczania tego przedmiotu i w ten sposób naruszają prawo rodziców do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami w sposób uwzględniający stopień dojrzałości dziecka oraz prawa dzieci i młodzieży do kształcenia się oraz do wychowania i opieki odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju;
- art. 12 ust. 1 w związku z ust. 2 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską podpisanego w Warszawie w dniu 28 lipca 1993 r. w związku z art. 9 i art. 91 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP, ponieważ uniemożliwiają nauczanie tego przedmiotu w sposób określony programem jego nauczania;
- art. 2 Konstytucji RP oraz z art. 24 Konstytucji RP w związku z art. 65 ust. 5 Konstytucji RP, ponieważ naruszają zasadę ochrony zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasadę ochrony pracy oraz obowiązek prowadzenia polityki zmierzającej do pełnego, produktywnego zatrudnienia.