Komunikat po Drukuj

Zasady ustalania wymiaru emerytury. SK 16/12

Kwestionowany przepis ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest zgodny z konstytucją.

11 lipca 2013 r. o godz. 11 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną A. P. dotyczącą zasad ustalania wymiaru emerytury.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie, w jakim nie ma zastosowania do osób, które pobierały wcześniejszą emeryturę, przyznaną na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 stycznia 1990 r. w sprawie wcześniejszych emerytur dla pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy jest zgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 67 ust. 2 Konstytucji.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Zdanie odrębne zgłosiła sędzia TK Teresa Liszcz.

Prawo do zabezpieczenia społecznego określone w art. 67 ust. 1 konstytucji gwarantuje każdemu obywatelowi świadczenie na wypadek niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo po osiągnięciu wieku emerytalnego. Wyliczenie to jest enumeratywne, co oznacza, że art. 67 nie odnosi się do sytuacji w nim niewymienionych. Poza wskazaniem podstawowych sytuacji, w których obywatelowi musi przysługiwać prawo do zabezpieczenia społecznego w pozostałym zakresie pozostawia ustawodawcy dużą swobodę regulacyjną.

Skarżąca kwestionowała nie tyle samą regulację z zakresu zabezpieczenia społecznego, ile jej niepełność polegającą na pominięciu w kwestionowanym przepisie osób pobierających wcześniejszą emeryturę przyznaną na podstawie rozporządzenia z 1990 roku. W tym przypadku brak jest możliwości ustalenia emerytury na nowo, według zasad określonych w art. 15 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jak ma to miejsce w wypadku osób pobierających świadczenia przedemerytalne. Trybunał stwierdził, że z przepisu 67 ust. 1 konstytucji nie da się jednak wyprowadzić konstytucyjnego prawa do konkretnej postaci świadczenia na rzecz emerytów. W konsekwencji nie można wskazać sposobu, w jaki ustawodawca ma określić poszczególne wymogi i zasady przyznawania świadczeń. Skarżąca musiałaby wykazać, że pomiędzy materią unormowaną w zakwestionowanym przepisie a materią pozostawioną poza przepisem zachodzi jakościowa tożsamość. Skarżąca jednak tego nie wykazała. Trybunał uznał kwestionowany przepis za zgodny z konstytucją.

Rozprawie przewodniczył prezes TK Andrzej Rzepliński, sprawozdawcą był sędzia TK Andrzej Wróbel.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.