Komunikat po Drukuj

Postępowanie sądowoadministracyjne P 28/06

Wszyscy, którzy przed 1 maja 2000 r. spełniali określone w ustawie kryteria przyznania zasiłku stałego oraz złożyły stosowny wniosek w tej sprawie, powinni być traktowani równo.

30 października 2007 r. o godz. 13.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach dotyczące postępowania sądowo-administracyjnego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 150 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem 1 maja 2004 r. jest niezgodny z art. 2 Konstytucji przez to, że narusza zasadę ochrony praw nabytych oraz jest niezgodny z art. 32 Konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał postanowił umorzyć postępowanie ze względu na zbędność wydania orzeczenia.

Zdaniem Trybunału wszystkie podmioty, które przed 1 maja 2000 r. spełniały określone w ustawie kryteria przyznania zasiłku stałego oraz złożyły stosowny wniosek w tej sprawie, powinny być traktowane równo. Tymczasem ustawodawca różnicuje tę grupę osób w zależności od tego, czy osoby te uzyskały ostateczną decyzję o przyznaniu zasiłku stałego przed 1 maja 2004 r. czy też nie. Ci, którzy uzyskali ostateczną decyzję, otrzymają zasiłek jak również świadczenie pielęgnacyjne. Natomiast osoby, które do 30 kwietnia 2004 r. nie uzyskały ostatecznej decyzji przyznającej zasiłek, nie otrzymają go oraz nie będą otrzymywały świadczeń pielęgnacyjnych. Przyznanie świadczenia uzależnione jest m.in. od sprawności działania właściwych organów władzy publicznej. W praktyce to, czy zainteresowany uzyskał do 30 kwietnia 2004 r. ostateczną decyzję o przyznaniu zasiłku, mogło w znacznym stopniu zależeć od przypadkowych uwarunkowań. Trybunał Konstytucyjny uznał, że z tego właśnie względu nie można uznać za usprawiedliwione wprowadzenie takiego zróżnicowania. Przyjęte przez ustawodawcę kryterium etapu procedury administracyjnej nie pozostaje w racjonalnym związku z celem i treścią kwestionowanej regulacji ani też z wartościami, zasadami, czy normami konstytucyjnymi uzasadniającymi odmienne traktowanie podmiotów podobnych. Wobec tych argumentów Trybunał stwierdził naruszenie konstytucyjnej zasady równości oraz praw nabytych.

Rozprawie przewodniczył prezes TK Jerzy Stępień, a sprawozdawcą był wiceprezes TK Janusz Niemcewicz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.