Postępowanie sądowoadministracyjne P 28/06
30 października 2007 r. o godz. 13.00 Trybunał Konstytucyjny rozpozna pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach dotyczące postępowania sądowo-administracyjnego.
Trybunał Konstytucyjny orzeknie w sprawie zgodności art. 150 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej w zakresie, w jakim wyłącza zastosowanie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem 1 maja 2004 roku z art. 2, art. 30 oraz art. 32 Konstytucji.
Zgodnie z art. 150 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Do spraw niezakończonych należą również takie, w których decyzje zostały wydane przed 30 kwietnia 2004 r., jednakże strona wniosła odwołanie. W takiej sytuacji znalazła się Jadwiga J. Z uwagi na stwierdzoną u dziecka niepełnosprawność była uprawniona do otrzymywania zasiłku stałego na podstawie art. 27 ust.1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. W dniu 13 października 2003 r. złożyła wniosek o kontynuację świadczenia. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie odmówił przyznania zasiłku stałego gdyż powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności orzekając o niepełnosprawności ustalił, że nie zachodzi konieczność stałego współudziału opiekuna dziecka w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji. Jadwiga J. odwołała się od tej decyzji zarzucając organowi I instancji błędną interpretację przepisów ustawy o pomocy społecznej z uwagi na fakt, iż nie wystąpiła z nowym wnioskiem o zasiłek stały tylko jego kontynuację. Poinformowała też, że od niekorzystnego orzeczenia o niepełnosprawności złożyła odwołanie. Rozpatrujące odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze na wniosek skarżącej 16 kwietnia 2004 r. zawiesiło postępowanie odwoławcze. Jednakże 25 lipca 2005 r. organ uchylił zaskarżoną decyzję organu I instancji w całości i postępowanie umorzył. W uzasadnieniu stwierdził, że od 30 kwietnia 2004 r. straciła moc ustawa z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. Obowiązująca od 1 maja 2004 r. nowa ustawa o pomocy społecznej przewiduje co prawda świadczenie o nazwie "zasiłek stały", jednakże definiuje on inny rodzaj świadczenia. Natomiast świadczenie przypominające dawny "zasiłek stały" z pomocy społecznej nosi obecnie nazwę "świadczenie pielęgnacyjne" i jest uregulowane przepisami ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. W związku z tym, że przedmiotem postępowania jest świadczenie, które nie ma swojego odpowiednika w nowej ustawie o pomocy społecznej postępowanie takie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe. Jadwiga J. zaskarżyła tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Wniosła o przyznanie zasiłku stałego za okres od 1 października 2003 r. do 30 kwietnia 2004 r. i przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od dnia 1 maja 2004 r. bowiem wniosek o przyznanie tego świadczenia został oddalony z uwagi na toczące się postępowanie odwoławcze. Sąd powziął wątpliwości co do konstytucyjności art. 150 nowej ustawy o pomocy społecznej. Uniemożliwia bowiem przyznanie świadczeń przewidzianych w art. 27 ust. 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej wobec osoby spełniającej przesłanki do nabycia zasiłku stałego za okres od złożenia wniosku do 30 kwietnia 2004 r. Zdaniem sądu ustawodawca przy stanowieniu przepisów przejściowych w nowej ustawie o pomocy społecznej pominął tę grupę osób, których wnioski o przyznanie zasiłku stałego na podstawie powyższego artykułu wpłynęły do właściwego organu przed 1 maja 2004 r. i do tego dnia nie zostały pozytywnie rozpatrzone decyzją ostateczną. Wątpliwości co do zgodności z konstytucją budzi zróżnicowanie wobec prawa podmiotów uprawnionych w jednakowym stopniu do uzyskania określonych świadczeń socjalnych, w zależności od długości trwania postępowania administracyjnego czy sądowego.
Rozprawie będzie przewodniczył prezes TK Jerzy Stępień, a sprawozdawcą będzie wiceprezes TK Janusz Niemcewicz.