Komunikat po Drukuj

Prawo do ubezpieczenia społecznego K 38/05

Pominięcie w nowej ustawie dawnych przepisów nie stanowiło nadmiernej ingerencji w uprawnienia rencistów, którzy ulegli wypadkom przy pracy.

12 czerwca 2006 r. o godz. 12.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy dotyczący pozbawienia prawa do świadczeń grupy osób, które pobierały rentę z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 61 pkt 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych jest zgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

Trybunał Konstytucyjny przypomniał, że ustawodawca wprowadzając nową ustawę o emeryturach i rentach oraz nową ustawę wypadkową dokonał zmiany całego sytemu. Zdaniem Trybunału ograniczenie prawa do uzyskiwania innych dochodów w tym wynagrodzenia z tytułu pracy jest co do zasady dopuszczalne. Zawieszenie lub ograniczenie tych świadczeń nie powinno przekraczać jednak określonej miary i nie powinno być arbitralne. Trybunał stwierdził, że pominięcie w nowej ustawie dawnych przepisów nie miało charakteru arbitralnego ani też nie stanowiło nadmiernej ingerencji w uprawnienia rencistów, którzy ulegli wypadkom przy pracy. Świadczy o tym także pozostawienie przez ustawodawcę pewnego uprzywilejowania tej grupy rencistów w stosunku do ogółu niezdolnych do pracy poprzez znacznie korzystniejsze zasady obliczania wysokości renty wypadkowej oraz dopuszczenie jej pobieranie łącznie z emeryturą. W konsekwencji TK uznał, że brak przejęcia do nowej ustawy przepisów dawnej ustawy wypadkowej nie narusza Konstytucji.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Wiesław Johann, a sprawozdawcą była sędzia TK Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.