Komunikat po Drukuj

Bankowy tytuł egzekucyjny P 10/04

26 stycznia 2005 r. o godz. 11.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Rejonowego we Włoszczowie w sprawie konstytucyjności art. 96 ust. 1 w związku z art. 97 ust. 1 Prawa Bankowego w zakresie prawa banku do wystawiania tytułów egzekucyjnych dotyczących roszczeń wynikających z czynności bankowych dokonywanych przez banki z konsumentami.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 96 ust. 1 w związku z art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Prawo Bankowe jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 76 i nie jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.

Trybunał uznał, że kwestionowane regulacje prawa bankowego, dopuszczające możliwość wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, nie zamykają drogi do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji), a więc do domagania się przez dłużnika banku rozpoznania merytorycznego sprawy. Istnieją bowiem liczne instrumenty procesowe stwarzające możliwość zablokowania egzekucji, toczącej się w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny. Zastosowanie tych instrumentów prowadzi w konsekwencji do merytorycznego rozstrzygnięcia sporu. W sytuacji przeprowadzenia egzekucji na podstawie bezprawnie wystawionego tytułu bankowego w dyspozycji dłużnika pozostaje także możliwość wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym.

Zdaniem Trybunału, zastosowanie bankowego tytułu egzekucyjnego wobec klienta banku nie prowadzi do osłabienia jego pozycji w porównaniu z rozwiązaniami standardowymi stosowanymi wobec innych dłużników. Istota przywileju bankowego tytułu egzekucyjnego sprowadza się do formy, w jakiej może nastąpić poddanie się przez dłużnika egzekucji. Od dłużnika nie jest wymagana forma aktu notarialnego, wystarczy samo pisemne oświadczenie w związku z dokonywaną czynnością bankową. TK podkreślił jednak informacyjny obowiązek banku, zamierzającego w przyszłości korzystać z bankowego tytułu egzekucyjnego. Bank taki jest odpowiedzialny za wyjaśnienie dłużnikowi istoty składanego oświadczenia o poddaniu się egzekucji. Jedynie odpowiedni, rzetelny sposób realizacji tego obowiązku może być traktowany jako swoiste skompensowanie uprzywilejowanej pozycji instytucji finansowej, stwarzające klientowi banku minimalne warunki ochronne. Jeżeli taki obowiązek jest realizowany, uznać należy, że rozwiązanie przyjęte w kwestionowanych przepisach prawa bankowego nie narusza konstytucyjnego nakazu ochrony praw konsumenta (art. 76 Konstytucji).

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Marian Zdyb, a sprawozdawcą był prezes TK Marek Safjan.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.