Prawo do sądu w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej studentów SK 39/03
10 maja 2004 r. o godz. 12.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Jacka B. w sprawie konstytucyjności niektórych przepisów ustawy nowelizującej ustawę o szkolnictwie wyższym.
Trybunał orzekł, że art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 roku o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Trybunał stwierdził, że zaskarżony przepis jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji, gdyż w sposób nieuprawniony różnicuje osoby, wobec których zapadło orzeczenie dyscyplinarne. Wyodrębnienie dwóch grup osób: tych wobec których wniesiono rewizję i tych, wobec których tego nie uczyniono, było zdaniem Trybunału arbitralne i nieuzasadnione celem nowelizacji.
TK podkreślił, że od momentu wejścia w życie Konstytucji (17 października 2004 r.) istniała konieczność zapewniania sądowej kontroli orzeczeń w sprawach dyscyplinarnych. Konstytucyjny obowiązek doprowadzenia do zgodności miedzy Konstytucją i ustawodawstwem zwykłym został zrealizowany z kilkuletnim opóźnieniem w ustawie zmieniającej. Jednakże działanie ustawy zmieniającej odniesiono do przyszłości i tylko fragmentu przeszłości, wyznaczonego ramami art. 9 ust. 3 ustawy zmieniającej. Trybunał uznał, że wybór kryterium decydującego o czasowym zakresie działania ustawy zmieniającej nie zapewnia sądowej kontroli orzeczeń dyscyplinarnych od momentu wejścia w życie Konstytucji. Art. 9 ust. 3 zaskarżonej ustawy narusza więc prawo do sądu (art. 45 ust. 1 w postaci określonej w art. 77 ust. 2 Konstytucji).
Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Biruta Lewaszkiewicz - Petrykowska, a sprawozdawcą była sędzia TK Ewa Łętowska.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Prasa: |