Prawo do przejazdu ulgowego P 20/02
29 czerwca 2004 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Rejonowego w Łodzi w sprawie konstytucyjności niektórych przepisów ustawy z 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe oraz rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 9 kwietnia 1999 r. w sprawie sposobu ustalania opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób oraz zabieranych ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 33a ust. 3 Prawa przewozowego w zakresie, jakim przewiduje pobieranie jednakowej opłaty dodatkowej jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 Konstytucji. Trybunał orzekł także, że art. 34 ust. 1 pkt 2 Prawa przewozowego oraz rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 9 kwietnia 1999 r. w sprawie sposobu ustalania opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób oraz zabieranych ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy są niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji. Przepisy uznane za niekonstytucyjne tracą moc obowiązującą z dniem 31 stycznia 2005 r.
Ustawa i wydane na jej podstawie rozporządzenie nie różnicują sytuacji osób, które nie mogą udokumentować posiadanej zniżki oraz osób wyłudzających nienależne świadczenie. Zaskarżone przepisy przewidują opłatę dodatkową o tej samej wysokości i charakterze w dwóch odmiennych sytuacjach: przejazdu opłaconego, lecz bez właściwego dokumentu potwierdzającego posiadanie ulgi oraz uchylania się od uiszczenia należności.
TK podkreślił, że uprawnienie do zniżki wynika wprost z przepisów ustawy, legitymacja potwierdza jedynie jego istnienie. Opłata manipulacyjna za czynności dodatkowe związane z udowodnieniem istnienia ulgi powinna być wyraźnie wyodrębniona od opłaty dodatkowej, będącej sankcją za wyłudzanie nienależnego świadczenia. W tej sytuacji jednakowe traktowanie różnych podmiotów nie odpowiada zasadzie równości (art. 32 Konstytucji) ani zasadzie sprawiedliwości (art. 2 Konstytucji). Ponadto ustawodawca naruszył konstytucyjny obowiązek zapewnienia należytej ochrony własności (art. 64 Konstytucji). Trybunał stwierdził również, że brak szczegółowych wytycznych, co do treści rozporządzenia nie odpowiada wymogom zawartym w art. 92 Konstytucji.
Rozprawie przewodniczył sędzia TK Adam Jamróz, a sprawozdawcą był sędzia TK Marek Mazurkiewicz.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Prasa: |