Określanie wynagrodzeń nauczycieli K 34/02
14 kwietnia 2003 r. o godz. 12:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych w sprawie zgodności art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 Karta Nauczyciela z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny orzekł że art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Ustawodawca przewidział złożone i wieloszczeblowe regulacje normujące system wynagradzania nauczycieli. Kwestie ogólne reguluje w tej dziedzinie ustawa, natomiast rozstrzygnięcie kwestii szczegółowych pozostawione zostało Ministrowi Edukacji Narodowej i Sportu oraz organom samorządu terytorialnego. Art. 30 ust. 6 Karty Nauczyciela stanowi, że prowadzący szkołę organ samorządu terytorialnego określa w drodze regulaminu składniki wynagrodzenia nauczycieli. Składniki te to różnego rodzaju dodatki (za wysługę lat, funkcyjny, motywacyjny, etc.), które muszą być wyliczone w taki sposób, aby średnie wynagrodzenie nauczycieli (składające się z wynagrodzenia zasadniczego i powyższych składników) odpowiadało normom dotyczącym wynagrodzeń nauczycielskich, obowiązującym na obszarze działania danej jednostki samorządu terytorialnego.
Zdaniem Trybunału, pozostawienie organom samorządu terytorialnego swobody określania stawek dodatków, z jakich składa się pensja nauczycielska, prowadzić może do zróżnicowania wysokości wynagrodzenia nauczycieli wykonujących pracę w tych samych warunkach, w tym samym wymiarze godzin, posiadających te same kwalifikacje i stopień awansu zawodowego. Trybunał wskazał jednak, że potencjalne zróżnicowanie sytuacji nauczycieli jest w tym przypadku usprawiedliwione koniecznością umożliwienia jednostkom samorządu terytorialnego realizacji powierzonych im zadań publicznych w dziedzinie edukacji (art. 166 Konstytucji).
TK stwierdził także, że zaskarżony przepis nie normuje bezpośrednio szczegółowych zasad wynagradzania nauczycieli. Nie można więc uznać, że regulacja ta sama w sobie jest formą różnicowania wynagrodzeń.
Trybunał uznał, że powołana jako wzorzec zasada równości obywateli wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji) jest w tym przypadku konkretyzacją zasady urzeczywistniania sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji). TK stwierdził, że nie jest konieczne powołanie w charakterze wzorca normy bardziej ogólnej, kiedy powołana jest norma bardziej szczegółowa, w związku z czym nie odniósł się do wzorca z art. 2 Konstytucji.
Rozprawie przewodniczyła Sędzia TK Ewa Łętowska, a sprawozdawcą była Sędzia TK Jadwiga Skórzewska - Łosiak.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.