Komunikat po Drukuj

Łączenie powiatów i ustalanie ich granic K 1/03

4 listopada 2003 r. o godz. 10:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rady Miasta Radzionków w sprawie zbadania zgodności z Konstytucją i ustawami niektórych przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowości statusu miasta.

Trybunał orzekł, że art. 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 w związku z ust. 2, art. 4a i art. 4b ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w zakresie, w jakim odnoszą się do zmiany granic gmin, są zgodne z art. 2 Konstytucji i art. 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. TK stwierdził również, że § 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowości statusu miasta jest zgodny z art. 15 ust. 2 i art. 2 Konstytucji oraz z art. 4 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. W pozostałym zakresie Trybunał postanowił umorzyć postępowanie ze względu na niedopuszczalność orzekania. 
Trybunał podkreślił, że zgodnie z zakwestionowanymi przepisami ustalenie granic gminy następuje w drodze Rozporządzenia Rady Ministrów, na wniosek zainteresowanej gminy, lub z inicjatywy własnej RM. Trybunał zwrócił uwagę, że konsultacje z mieszkańcami przeprowadzane przy okazji procedury zmiany granic gmin mają inne znaczenie w przypadku trybu postępowania z urzędu, inne zaś, w przypadku działań podejmowanych przez Radę Ministrów na wniosek gminy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, wynik konsultacji powinien mieć znaczenie nie tylko polityczne, ale też i prawne. Wynik ten nie ma charakteru bezwzględnego, co nie znaczy, że nie jest on wiążący dla strony podejmującej ostateczne decyzje. Zdaniem Trybunału czynniki, którymi należy się kierować przy zmienianiu granic gmin zostały w art. 4 ust. 3 określone w sposób wystarczająco jasny i precyzyjny.

TK uznał, że nie zostało obalone domniemanie zgodności z Konstytucją i ustawą zaskarżonego rozporządzenia. W postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym nie podlegają ocenie działania faktyczne z punktu widzenia ich racjonalności. TK bada jedynie, czy przy wydawaniu rozporządzenia nie zostały naruszone wytyczne ustawowe. Trybunał stwierdził, iż Rada Miasta nie wykazała w sposób dostateczny, żeby takie naruszenie miało miejsce.

Trybunał umorzył postępowanie ze względu na zakaz ponownego orzekania w tym samym przedmiocie. Zaskarżone przepisy art. 4 ust.1 pkt 1, art. 4a i art. 4b ustawy o samorządzie gminnym (wraz z tym samym wzorcem konstytucyjnym z art. 15 ust 2 Konstytucji) były już bowiem przedmiotem rozstrzygnięcia TK. Powodem umorzenia postępowania w zakresie badania zgodności art. 4 ust. 1 pkt 2, pkt 3, ust. 4 oraz ust. 5 z art. 2 Konstytucji, art. 15 ust. 2 Konstytucji oraz art. 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego był brak wystarczającego uzasadnienia postawionych zarzutów.

Rozprawie przewodniczyła Sędzia TK Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, a sprawozdawcą była Sędzia TK Teresa Dębowska-Romanowska.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Monitorze Polskim