Wolność działalności gospodarczej. P 31/13
Kwestionowane przepisy prawa lotniczego i rozporządzenia w sprawie podstawowych przepisów porządkowych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony lotów oraz porządku na lotnisku są zgodne z konstytucją.
27 lutego 2014 r. o godz. 9.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy dotyczące prowadzenia, wbrew zakazowi, działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług taxi w Porcie Lotniczym im. Fryderyka Chopina, bez zgody zarządzającego lotniskiem.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że
1. Art. 210 ust. 1 pkt 5a w związku z art. 83a ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze jest zgodny z art. 22 w związku z art. 20 konstytucji oraz z wynikającą z art. 2 konstytucji zasadą prawidłowej legislacji.
2. § 2 ust. 1 pkt 6 lit. b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 4 września 2012 r. w sprawie podstawowych przepisów porządkowych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony lotów oraz porządku na lotnisku jest zgodny z art. 22 w związku z art. 20 i art. 2 konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 31 ust. 3 konstytucji.
Gwarantowana przez art. 22 konstytucji wolność działalności gospodarczej nie ma charakteru absolutnego, a zatem może podlegać ograniczeniom.
Skoro operowanie przepisami blankietowymi jest akceptowane w kontekście szczególnej gwarancji określoności skonstruowanej na użytek odpowiedzialności karnej, to a maiori ad minus [wnioskowanie z większego na mniejsze (komu wolno więcej, temu tym bardziej wolno mniej)] uznać należy, że przy spełnieniu określonych warunków, posługiwanie się przepisem blankietowym nie koliduje także z ogólną („słabszą“) gwarancją wynikającą z zakorzenionej w art. 2 konstytucji zasadzie poprawnej legislacji.
Pomimo zawartego w zaskarżonym uregulowaniu odesłania do źródła podustawowego, poddany kontroli art. 210 ust. 1 pkt 5a w zw. z art. 83a ust. 1 i 2 prawa lotniczego, czytany łącznie z § 2 ust. l pkt 6 lit. b rozporządzenia wydanego na podstawie art. 83a ust. 2 ustawy, pozwala adresatowi normy wyrażonej w zaskarżonym przepisie na ustalenie, czy jego zachowanie będzie naruszać prawo. Art. 210 ust. 1 pkt 5a w zw. z art. 83a ust. 2 prawa lotniczego jest zgodny z art. 2 konstytucji w aspekcie wynikającej z niego zasady prawidłowej legislacji.
Specyfika ujęcia zarzutu niezgodności kontrolowanego uregulowania z art. 22 w zw. z art. 2 konstytucji (wyłącznie aspekt formalny, tj. dochowanie ustawowego wymogu stanowienia ograniczeń w korzystaniu z wolności dzialalności gospodarczej) powoduje, że stwierdzenie zgodności tego uregulowania z art. 2 konstytucji w aspekcie zasady prawidłowej legislacji implikuje stwierdzenie jego zgodności także z art. 22 w zw. z art. 20 konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 31 ust. 3 konstytucji nie jest adekwatnym wzorcem kontroli w niniejszej sprawie. Art. 22 konstytucji szerzej określa granice dopuszczalnej ingerencji w gwarantowaną w nim wolność, aniżeli to czyni nieadekwatny tu, „ogólny” art. 31 ust. 3 konstytucji. Sąd pytający nie obalił doniemania zgodności zaskarżonego przepisu rozporządzenia z art. 22 w zw. z art. 20 konstytucji, w konsekwencji § 2 ust. l pkt 6 lit. b rozporządzenia jest zgodny z tymi wzorcami kontroli konstytucyjnej.
Ani w petitum wniesionego pytania prawnego, ani też w uzasadnieniu nie wskazano wyraźnie, która z zasad charakteryzujących Rzeczpospolitą Polską jako demokratyczne państwo prawne urzeczywistniające zasady sprawiedliwości społecznej została naruszona w wyniku uregulowania przyjętego w § 2 ust. l pkt 6 lit. b rozporządzenia. Wzorzec ten nie został zatem powołany jako samodzielna podstawa kontroli. Wobec zatem stwierdzenia niesprzeczności zaskarżonego przepisu z pozostałymi wzorcami kontroli wskazanymi w niniejszej sprawie należy uznać, iż kwestionowany § 2 ust. l pkt 6 lit. b rozporządzenia jest zgodny z art. 2 konstytucji.
Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Sławomira Wronkowska – Jaśkiewicz, sprawozdawcą był sędzia TK Wojciech Hermeliński.