Ograniczanie uprawnień osób niepełnosprawnych kierujących pojazdami do niestosowania się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju U 4/14
Ograniczenie uprawnień osób niepełnosprawnych kierujących pojazdami do niestosowania się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju są niezgodne z konstytucją.
4 listopada 2014 r. o godz. 9:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący ograniczenia uprawnień osób niepełnosprawnych kierujących pojazdami do niestosowania się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że pkt 3.1.2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach w części zawierającej zdanie: „Jeżeli warunki lokalne uzasadniają ujęcie zakazami wynikającymi z tych znaków również uprawnione osoby niepełnosprawne o ograniczonej sprawności ruchowej, to pod znakiem należy umieścić tabliczkę z napisem: «Dotyczy także niepełnosprawnych»”, jest niezgodny z art. 7 ust. 3 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.
Powyższy przepis we wskazanym zakresie traci moc obowiązującą z upływem 30 czerwca 2015 r.
Materia upoważnienia zawartego w art. 7 ust. 3 prawa o ruchu drogowym dotyczy, w zakresie odnoszącym się do znaków drogowych, wyłącznie ich warunków technicznych oraz warunków umieszczania ich na drogach i nie obejmuje uprawnień określonej kategorii uczestników ruchu drogowego do tego, aby stosować się bądź nie stosować się do tych znaków drogowych. Organ władzy wykonawczej nie uzyskał od ustawodawcy kompetencji do wprowadzenia w rozporządzeniu w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach zezwolenia na umieszczanie na drogach pod niektórymi znakami drogowymi tabliczki z napisem „Dotyczy także niepełnosprawnych”. Uregulowanie w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 7 ust. 3 prawa o ruchu drogowym, w jakim zakresie osoby niepełnosprawne mogą niestosować się do niektórych znaków, nastąpiło zatem bez umocowania ustawowego.
Zakwestionowane uregulowanie jest także niezgodne z art. 8 ust. l prawa o ruchu drogowym przewidującym, że osoba niepełnosprawna legitymująca się kartą parkingową kierująca pojazdem samochodowym oznaczonym tą kartą, może nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami o których mowa w art. 7 ust. 2 tej ustawy.
Konsekwencją orzeczenia o niezgodności zaskarżonego uregulowania ze wskazanymi powyżej przepisami prawa o ruchu drogowym musi być stwierdzenie jego niezgodności z art. 92 ust. 1 konstytucji.
Odraczając termin utraty mocy zakwestionowanego przepisu Trybunał postanowił umożliwić Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju ukończenie prac nad nowelizacją rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych tak, aby spełniało ono wymogi zgodności zarówno z konstytucją, jak i ustawą – Prawo o ruchu drogowym.
Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Maria Gintowt-Jankowicz, sprawozdawcą był sędzia TK Wojciech Hermeliński.