Zasady wyceny nieruchomości. P 58/08
9 lutego 2010 r. o godz. 9.30 Trybunał Konstytucyjny rozpozna pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie dotyczące zasad wyceny nieruchomości.
Trybunał Konstytucyjny orzeknie w sprawie zgodności art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w zakresie w jakim wzrost wartości nieruchomości odnosi do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, kiedy przeznaczenie nieruchomości było określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed dniem 1 stycznia 1995 roku, który utracił moc z uwagi na upływ terminu określonego przepisem art. 87 ust. 3 tej ustawy - z art. 2 i art. 32 konstytucji.
Anna C. i Danuta B. były właścicielkami nieruchomości, która zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego położona była na terenach przeznaczonych pod zabudowę zagrodową, mieszkaniową jednorodzinną z usługami. Według nowego miejscowego planu działka ta położona jest na terenie z podstawowym przeznaczeniem na funkcję mieszkaniową. Współwłaścicielki sprzedały powyższą nieruchomość. Rok później, decyzją burmistrza, nałożono na nie jednorazową opłatę na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania utrzymało zaskarżona decyzję w mocy. Anna C. i Danuta B. wystąpiły ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz lub prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustalona w tym planie, określona w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Kwestionowany przepis dopełnia definicję wzrostu wartości nieruchomości.
W sytuacji, gdy przed uchwaleniem nowego planu zagospodarowania nie obowiązywał plan stary, związany z uchwaleniem planu wzrost wartości nieruchomości oznaczać będzie różnicę pomiędzy wartością szacowaną z uwzględnieniem przeznaczenia w planie nowym, a wartością szacowana z uwzględnieniem sposobu faktycznego wykorzystania nieruchomości przed uchwaleniem planu. Zasada ta dotyczy przede wszystkim sytuacji, w których na skutek upływu określonych ustawowo terminów wygasły plany uchwalone przed 1 stycznia 1995 r. a przed tymi terminami nowe plany nie zostały uchwalone. Zdaniem sądu pytającego jest to niezgodne z zasadą sprawiedliwości społecznej i zasadą równości obywatela wobec prawa.
Rozprawie będzie przewodniczył sędzia TK Andrzej Rzepliński, sprawozdawcą będzie sędzia TK Marek Mazurkiewicz.