Ochrona osób i mienia SK 15/02
17 grudnia 2003 r. o godz. 9.15 Trybunał Konstytucyjny rozpozna skargę konstytucyjną Marka P. w sprawie zgodności z Konstytucją art. 32 ust. 1 ustawy z 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
Na podstawie art. 30 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy o ochronie osób i mienia Komendant Wojewódzki Policji zawiesił skarżącemu prawa wynikające z licencji pracownika ochrony fizycznej II stopnia. Zgodnie z art. 32 ust. 1 zaskarżonej ustawy komendant wojewódzki Policji w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu, zawiesza prawa wynikające z licencji do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie. Zdaniem skarżącego zawarty w art. 32 ust. 1 bezwzględny obowiązek zawieszania praw wynikających z licencji, bez wcześniejszego zbadania sprawy przez organ wydający decyzję, stanowi niedopuszczalną ingerencję w konstytucyjnie chronione prawa i wolności. Taka wykładnia przepisu stwarza sytuacje, w których nawet niesłuszne postawienie zarzutów pracownikowi ochrony powoduje automatyczne zawieszenie praw wynikających z licencji. Konsekwencją takiego zawieszenia jest wyłączenie - bez wyroku sądowego i orzekania o winie - możliwości wykonywania zawodu oraz prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia.
Zdaniem Marka P. art. 32 ust. 1 zaskarżonej ustawy narusza prawo do ochrony czci i dobrego imienia (art. 47 Konstytucji). Decyzję o zawieszeniu licencji wydaje się wyłącznie na podstawie uzyskanej wiadomości o toczącym się postępowaniu karnym. Nie ma formalnej możliwości prowadzenia w tej sprawie jakiekolwiek postępowania wyjaśniającego, w ramach którego skarżący miałby okazję obrony swojego dobrego imienia.
Ponadto powyższy przepis narusza zasadę domniemania niewinności (art. 42 ust. 3 Konstytucji). Dopuszcza bowiem wydanie decyzji bez wstępnego, zgodnego z prawem, ustalenia winy skarżącego przez niezawisły sąd karny. Ustawa o ochronie osób i mienia w omawianym zakresie jest również sprzeczna z art. 22 Konstytucji (zasadą wolności działalności gospodarczej). Zdaniem skarżącego wyłączenie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywania zawodu powinno być zastrzeżone wyłącznie dla sądu karnego, który orzekł o winie podejrzanego.
Rozprawie będzie przewodniczył Sędzia TK Jerzy Stępień, a sprawozdawcą będzie Prezes TK Marek Safjan.