Zasady opodatkowania gier hazardowych SK 3/14
Data: 28 XI 2018 godz.: 14.32
28 listopada 2018 r. o godz. 11:30 Trybunał Konstytucyjny publicznie ogłosił wyrok w sprawie skargi konstytucyjnej dotyczącej stawki podatku od gier na automatach o niskich wygranych.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych jest zgodny z art. 20 w związku z art. 22 Konstytucji RP.
W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.
Orzeczenie zapadło jednogłośnie.
Podstawowy zarzut skarżącej dotyczył naruszenia wolności działalności gospodarczej przez wprowadzenie instrumentu podatkowego, którego rzeczywistym i wyłącznym celem – zdaniem skarżącej - była regulacja rynku gier. Skarżąca wskazała na znaczny wzrost zryczałtowanej stawki podatku od gier urządzanych na automatach o niskich wygranych z równowartości 180 euro miesięczne do 2000 zł miesięcznie od każdego eksploatowanego automatu.
Trybunał zwrócił uwagę, że nałożenie wyższego podatku, co do zasady, nie może być traktowane jako ograniczenie swobody działalności gospodarczej. Trybunał uznał, że w sprawie nie zachodzą wyjątkowe okoliczności, które uzasadniałyby odmienną ocenę. Zakwestionowany przepis pełnił rolę przede wszystkim fiskalną, a wzrost stawki podatkowej miał służyć zapewnieniu równowagi budżetu w sytuacji, gdy wpływy podatkowe z tytułu eksploatacji automatów o niskich wygranych malały w związku z wygasaniem zezwoleń na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych.
Zarzuty skarżącej dotyczyły też naruszenia prawa własności, zasady równości, zakazu dyskryminacji, zasady powszechności opodatkowania oraz zasady sprawiedliwości społecznej, a także braku odpowiedniej vacatio legis oraz poszanowania zasady dialogu partnerów społecznych w procesie legislacyjnym.
W odniesieniu do powołanych zarzutów Trybunał uznał, że nie zostały spełnione ustawowe warunki dopuszczalności ich merytorycznego rozpoznania. Trybunał podkreślił, że ustawodawcy przysługuje swoboda kształtowania stawek podatkowych, a przyjęte rozwiązania nie muszą być identyczne dla wszystkich grup podatników, w tym podatników działających w branży hazardowej. Urządzanie gier na automatach o niskich wygranych charakteryzowało się zasadniczymi odrębnościami, a stawka podatkowa określona była – odmiennie niż w przypadku innych gier hazardowych – w formie ryczałtowej, a nie procentowej. W takiej sytuacji Trybunał nie odnalazł w skardze argumentów uzasadniających zarzut naruszenia zasady równości. Zdaniem Trybunału, skarżąca nie przedstawiła też argumentu ani dowodu świadczącego o tym, że doszło do wyłączenia zasady powszechności opodatkowania w stosunku do kogokolwiek ani do naruszenia zasady sprawiedliwości społecznej. Również zarzut dotyczący nieodpowiedniej vacatio legis nie został poparty argumentem wystarczającym do uznania, że spełnione zostały przesłanki formalne warunkujące dopuszczalność wydania orzeczenia.
Przewodniczącym składu orzekającego był sędzia TK Justyn Piskorski, sprawozdawcą był sędzia TK Jarosław Wyrembak.