Komunikat po Drukuj

Zasady porozumiewania się tymczasowo aresztowanego z obrońcą. K 25/11

Data: 10 XII 2012 godz.: 0.00

Brak przesłanek, których zaistnienie uprawniałoby prokuratora do zastrzeżenia kontroli korespondencji podejrzanego z obrońcą jest niezgodny z konstytucją.

10 grudnia 2012 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący zasad porozumiewania się tymczasowo aresztowanego z obrońcą.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 73 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego  przez to, że nie wskazuje przesłanek, których zaistnienie uprawniałoby prokuratora do zastrzeżenia kontroli korespondencji podejrzanego z obrońcą, jest niezgodny z art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji.

Powyższy przepis traci moc obowiązującą z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Ograniczenie wynikające z art. 73 § 3 kodeksu postępowania karnego (dalej: k.p.k.) nie ma zasadniczego wpływu na sytuację procesową oskarżonego, który co do zasady korzysta z prawa do obrony, a ograniczenie dotyczy tylko korespondencyjnego porozumiewania się z obrońcą. Uregulowanie zawarte w poddanym kontroli przepisie koresponduje z tym, które przewiduje art. 73 § 2 k.p.k. Wskazane w art. 73 § 3 k.p.k. ograniczenie prawa do obrony, nielimitowane żadną klauzulą, może jednak wykraczać poza sytuacje, w których konstytucyjnie i konwencyjnie dopuszczalne jest skorzystanie przez prokuratora z uprawnienia, o którym mowa jest w art. 73 § 2 k.p.k.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził trafność zastrzeżeń podniesionych przez Rzecznika Praw Obywatelskich w odniesieniu do art. 73 § 3 k.p.k., które wyrażają się w zarzucie, że poza zakresem ustawowej regulacji pozostaje tu "materia elementów treściowych wprowadzonego w tym przypadku ograniczenia prawa do obrony", a w konsekwencji uznał, że art. 73 § 3 k.p.k. jest niezgodny z art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji przez to, że nie wskazuje przesłanek, których zaistnienie uprawniałoby prokuratora do zastrzeżenia kontroli korespondencji podejrzanego z obrońcą.

Rozprawie przewodniczył prezes TK Andrzej Rzepliński, sprawozdawcą był sędzia TK Wojciech Hermeliński.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.