Komunikat po Drukuj

Przekroczenie uprawnień Centralnego Biura Antykorupcyjnego w zakresie stosowania środków przymusu bezpośredniego U 5/07

Data: 10 III 2010 godz.: 0.00

Stosowanie środków przymusu bezpośredniego przez Centralne Biuro Antykorupcyjne jest niezgodne z konstytucją.

10 marca 2010 r. o godz. 9.30 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący przekroczenia uprawnień Centralnego Biura Antykorupcyjnego w zakresie stosowania środków przymusu bezpośredniego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 6 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2006 r. w sprawie środków przymusu bezpośredniego stosowanych przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego jest niezgodny z: 
- art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym 
- art. 92 ust. 1 oraz z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie na skutek cofnięcia wniosku.

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że zaskarżony przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2006 r. jest niezgodny z art. 15 ust. 3 ustawy o CBA i z art. 92 konstytucji nie tylko dlatego, że reguluje zawartą w nim materię w sposób sprzeczny z upoważnieniem ustawowym, co podnosi RPO.  Przede wszystkim narusza powyższą ustawę i konstytucję dlatego, że wkracza bez upoważnienia ustawowego w materię zastrzeżoną dla ustaw, regulując ją samodzielnie.

Zdaniem Trybunału konieczność określenia zasad wolności osobistej w ustawie oznacza, iż w regulacji ustawowej winny być zamieszczone wszystkie bezpośrednie materialno-prawne  przesłanki ograniczenia wolności. Natomiast wymóg określenia, w danej regulacji ustawowej ograniczającej wolność osobistą, trybu ograniczenia tej wolności oznacza, że ustawowe ograniczenie winno zawierać również wszystkie przesłanki określające bezpośrednio procedurę ograniczenia wolności. Z art. 41 ust. 1 konstytucji wynika, skierowany do normodawcy ograniczającego w danej regulacji wolność osobistą, nakaz zamieszczania w takiej regulacji wszystkich materialno-prawnych i proceduralnych przesłanek określających bezpośrednie ograniczenie wolności osobistej.

Trybunał stwierdził, że w świetle treści normatywnych art. 41 konstytucji, ograniczenie wolności osobistej podlega szczególnej ochronie konstytucyjnej, przekraczającej wymogi określone w art. 31 ust. 3 konstytucji. Ograniczenie wolności osobistej wymaga bowiem również poszanowania nietykalności oraz określenia w ustawie zasad i trybu ograniczania wolności. Oznacza to, że wszystkie przesłanki składające się na zasady ograniczania wolności osobistej oraz wszystkie elementy normatywne kształtujące tryb jej ograniczania, winny być regulowane ustawowo.

Rozprawie przewodniczył prezes TK Bohdan Zdziennicki, sprawozdawcą był sędzia TK Adam Jamróz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.