Transport kolejowy P 14/01
Data: 24 III 2003 godz.: 0.00
24 marca 2003 r. o godz. 12:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Naczelnego Sądu Administracyjnego, w sprawie konstytucyjności przepisów ustawy z 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym, oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 5 maja 1999 r, dotyczących konieczności zachowania wymaganej prawem odległości od obszaru kolejowego.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 46 ustawy z 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym jest zgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji, oraz że § 4 a ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 5 maja 1999 r. w sprawie określenia odległości i warunków dopuszczających usytuowanie drzew, krzewów, elementów ochrony akustycznej, wykonywanie robót ziemnych, budynków lub budowli w sąsiedztwie linii kolejowych oraz sposobu urządzania i utrzymania zasłon odśnieżnych i pasów przeciwpożarowych jest zgodny z art. 46 powyższej ustawy, a także z art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji.
Trybunał postanowił umorzyć postępowanie w części dotyczącej kontroli art. 4 pkt 7 ustawy o transporcie kolejowym z powodu niedopuszczalności wydania orzeczenia. TK uznał, że powyższy przepis nie zawiera elementów materialnych mogących stanowić punkt odniesienia dla rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Trybunał stwierdził, że upoważnienie ustawowe, zawarte w art. 46 ustawy o transporcie kolejowym precyzyjnie określa podmiot, w którego gestii leży wydanie aktu prawnego niższego rzędu, wskazuje formę wydania tego aktu, oraz szczegółowo określa zagadnienia, które mają się w nim znaleźć. Zaskarżone upoważnienie musi być zatem uznane za zgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji.
TK uznał także, że § 4a ust. 1 rozporządzenia z dnia 5 maja 1999 r. jest przepisem o charakterze techniczno - budowlanym, który czyni zadość zarówno wymogom formalnym wynikającym z art. 92 ust. 1 jak i nie narusza konstytucyjnie gwarantowanych praw i wolności. Trybunał orzekł również, że przepis ten jest zgodny z upoważnieniem wynikającym z art. 46 ustawy o transporcie kolejowym.
Zdaniem Trybunału § 4a ust. 1 nie narusza uprawnień właścicielskich (art. 64 Konstytucji). Ustawodawca dokonał ograniczonej ingerencji w prawo własności ze względu na bezpieczeństwo publiczne i warunki techniczne niezbędne do zapewnienia prawidłowości funkcjonowania ruchu kolejowego. Trybunał uznał, że ta usprawiedliwiona okolicznościami ingerencja ustawodawcy nie narusza konstytucyjnie gwarantowanego prawa własności właścicieli gruntów położonych w sąsiedztwie linii kolejowych.
Rozprawie przewodniczył Sędzia TK Bohdan Zdziennicki, a sprawozdawcą był Sędzia TK Jerzy Ciemniewski.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.