Wykład prof. Franciszka Ziejki "Na ratunek mowie ojczystej. Nie tylko językoznawcy odpowiadają za stan naszej polszczyzny" /
Data: 9 VI 2015 godz.: 17.00
9 czerwca 2015 roku prof. Franciszek Ziejka wygłosił w Trybunale Konstytucyjnym wykład Na ratunek mowie ojczystej. Nie tylko językoznawcy odpowiadają za stan naszej polszczyzny.
NagranieFranciszek Ziejka – urodził się 3 października 1940 r. w Radłowie. Profesor honorowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk literatury i kultury polskiej.
W latach 1958–1963 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1971 r. uzyskał stopień naukowy doktora, zaś w 1982 r. doktora habilitowanego. W 1991 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych, w 1998 r. profesora zwyczajnego. Przez wiele lat kierował Katedrą Literatury Polskiej XIX wieku w Instytucie Polonistyki UJ. W latach 1990-1993 był dziekanem Wydziału Filologicznego UJ, następnie – przez dwie kadencje – prorektorem UJ. Od 1999 do 2005 r. sprawował funkcję rektora UJ.
Przez sześć lat przewodniczył Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa, przez trzy lata był przewodniczącym Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (2002-2005).
Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności. Reprezentuje Polską Akademię Umiejętności w Association Bibliothèque Polonaise de Paris; wchodzi także w skład Conseille Scientifique tejże Biblioteki. Jest członkiem Komisji ds. Etyki w Nauce przy Polskiej Akademii Nauk oraz Kapituły Nagród Premiera Rządu RP. Przewodniczy Radzie Muzeum Narodowego w Krakowie, jest członkiem m.in. Rady Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oraz Rady Muzeum „Zamek Królewski na Wawelu”.
Od 2005 r. przewodniczy Społecznemu Komitetowi Odnowy Zabytków Krakowa. Jest przewodniczącym Rady Fundacji Panteon Narodowy w Krakowie. Członek polskiego PEN Clubu.
Od 1970 do 1973 r. prowadził lektorat języka polskiego i wykładał literaturę polską na Uniwersytecie Prowansalskim w Aix-en-Provence. W latach 1979-1980 był wykładowcą na Uniwersytecie Lizbońskim, gdzie z jego inicjatywy powstał pierwszy w Portugalii lektorat języka i kultury polskiej. Od 1984 do 1988 r. wykładał w Institut national des Langues et Civilisations orientales w Paryżu.
Pięć uniwersytetów polskich nadało mu godność doktora honoris causa. Posiada honorowe obywatelstwo Tarnowa, Sanoka i Radłowa. Otrzymał liczne odznaczenia polskie i zagraniczne, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Gloria Artis, Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja), Wielki Złoty Krzyż za Zasługi na Rzecz Republiki Austrii, Order Krzyża Południa (Brazylia), Kawaler Legii Honorowej, Wielki Oficer Orderu Zasługi (Portugalia), Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Order Wschodzącego Słońca (Japonia).
Członek komitetów redakcyjnych kilku pism naukowych. Autor kilkunastu monografii naukowych. Pod jego redakcją ukazało się około 20 prac zbiorowych. Twórca kilku spektakli Teatru TV oraz słuchowisk radiowych.