Podstawa wymiaru zasiłku opiekuńczego SK 45/06
Świadczenia zasiłkowe mają zastępować tylko te składniki wynagrodzenia, które nie są wypłacane w okresie, gdy pracownik nie może wykonywać pracy.
3 grudnia 2007 r. o godz. 12.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Beaty R. dotyczącą podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 41 ust. 1 w związku z art. 47 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji.
Zdaniem skarżącej ustawa różnicuje pracowników w zakresie prawa do zasiłków opiekuńczych w oparciu o kryterium obowiązywania w zakładzie pracy regulaminu wynagradzania. Trybunał Konstytucyjny stwierdził jednak, że sam fakt obowiązywania lub nieobowiązywania regulaminu wynagradzania nie przesądza, czy poszczególne składniki wynagrodzenia podlegają zawieszeniu lub zmniejszeniu w czasie pobierania zasiłku. Pracodawca uzależnia natomiast możliwość uwzględnienia nagród w podstawie zasiłków okresowych od tego, czy układy zbiorowe pracy lub przepisy o wynagrodzeniu przewidują zmniejszanie lub zawieszanie tych nagród za okres pobierania zasiłku. Celem ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa jest stworzenie systemu świadczeń kompensujących utratę zarobków. Świadczenia zasiłkowe mają zastępować tylko te składniki wynagrodzenia, które nie są wypłacane w okresie, gdy pracownik nie może wykonywać pracy.
Rozprawie przewodniczył sędzia TK Bohdan Zdziennicki, a sprawozdawcą był wiceprezes TK Janusz Niemcewicz .
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.