Komunikat po Drukuj

Wysokość dodatku mieszkaniowego P 4/05

Ograniczenie o 10% wydatków będących podstawą obliczenia dodatku mieszkaniowego nie znajduje podstaw w ustawie o dodatkach mieszkaniowych.

Kwestionowany przepis ustawy o dodatkach mieszkaniowych jest niezgodny z Konstytucją. Tym samym tracą moc obowiązującą wydane na jego podstawie przepisy rozporządzenia w sprawie dodatków mieszkaniowych.

9 maja 2006 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku dotyczące wysokości dodatku mieszkaniowego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że:
- art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji.
- § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych jest niezgodny z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych.

Zakwestionowany w pytaniu prawnym przepis rozporządzenia w sprawie dodatków mieszkaniowych stwierdza, że podstawę obliczenia dodatku mieszkaniowego stanowią wydatki w wysokości 90% naliczonych i ponoszonych wydatków. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego jednoznaczny jest cel tej regulacji. Chodzi o zmniejszenie kwoty przyznawanych dodatków mieszkaniowych. TK uznał, że ograniczenie wydatków będących podstawą obliczenia dodatku mieszkaniowego o 10% nie ma podstaw w przepisach ustawy o dodatkach mieszkaniowych.

Zdaniem Trybunału przepisy ustawy o dodatkach mieszkaniowych nie zawierają wytycznych co do treści rozporządzenia. Każde upoważnienie ustawowe, co do którego nie jest możliwe wskazanie jakichkolwiek treści ustawowych, które pełniłyby rolę "wytycznych dotyczących treści aktu", jest sprzeczne z Konstytucją. Zakres regulacji podustawowej powinien być wyznaczony precyzyjnie, a wytyczne muszą być ujęte w sposób konkretny. Ustawodawca nie może przerzucać na organy władzy wykonawczej określenia zakresu, w jakim mogą być dochodzone konstytucyjne prawa podmiotowe. Z powyższych względów Trybunał Konstytucyjny uznał zarzut niezgodności kwestionowanego przepisu ustawy o dodatkach mieszkaniowych z Konstytucją za uzasadniony. Stwierdzenie niezgodności z Konstytucją kwestionowanego przepisu ustawy o dodatkach mieszkaniowych sprawia, że tym samym tracą moc obowiązującą wydane na jego podstawie przepisy rozporządzenia w sprawie dodatków mieszkaniowych.

Zdaniem TK sąd przedstawiający pytanie prawne może rozstrzygnąć zawisłą przed nim sprawę wprost na podstawie przepisów ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Eliminacja z porządku prawnego zaskarżonego przepisu rozporządzenia w sprawie dodatków mieszkaniowych "przywraca" bowiem stan prawny przewidziany w ustawie o dodatkach mieszkaniowych. Niniejszy wyrok nie powoduje powstania luki w prawie, nie ma więc powodu do korzystania z możliwości odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Adam Jamróz, a sprawozdawcą był wiceprezes TK Andrzej Mączyński.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.