Komunikat po Drukuj

Gwarancje socjalne dla grup pracowniczych P 5/04

Dnia 21 marca 2005 r. o godzinie 12.30 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie konstytucyjności art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy.

Trybunał orzekł, że art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju miasta stołecznego Warszawy jest zgodny z art. 32 oraz nie jest niezgodny z art. 65 ust. 5 Konstytucji.

Na mocy zakwestionowanego przepisu stosunek pracy z pracownikami samorządowymi Urzędu Miasta Warszawy wygasa z upływem 6 miesięcy od dnia opublikowania przez komisarza wyborczego wyników wyborów do Rady miasta Warszawy (art. 18 ust. 3). Jedyną osłoną socjalną, przysługującą zwalnianym pracownikom był sześciomiesięczny okres ochronny. Trybunał uznał, że brak dodatkowych osłon socjalnych (a w szczególności brak odpraw pieniężnych) dla pracowników samorządowych, których stosunek pracy wygasł na mocy ustawy, nie miał charakteru dyskryminującego. Prawo do odprawy pieniężnej nie ma charakteru powszechnego uprawnienia pracowniczego. Wprowadzenie tego typu osłon socjalnych jest ekonomicznym i politycznym wyborem ustawodawcy, nie podlegającym kontroli Trybunału. TK wskazał także, że kwestionowany przepis dotyczy wszystkich pracowników zatrudnionych we wskazanych placówkach samorządowych, niezależnie od tego, na jakiej podstawie prawnej zostali zatrudnieni. Należy więc uznać, że art. 18 ust. 3 ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy jest zgodny z konstytucyjną zasadą równości obywateli wobec prawa (art. 32 Konstytucji).

Trybunał podkreślił, że norma zawarta w art. 65 ust. 5 Konstytucji, zgodnie z którą "władze publiczne prowadzą politykę zmierzającą do pełnego, produktywnego zatrudnienia poprzez realizowanie programów zwalczania bezrobocia" ma przede wszystkim charakter programowy. Ocena polityki państwa nie należy do konstytucyjnych zadań Trybunału Konstytucyjnego, który nie może osądzać celowości działań ustawodawcy w zakresie zwalczania bezrobocia. Tym bardziej TK nie jest powołany do oceny konstytucyjności wprowadzanych przez ustawodawcę programów osłonowych, mających charakter decyzji ekonomicznych i politycznych.

Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Teresa Dębowska - Romanowska, a sprawozdawcą był sędzia TK Jerzy Stępień.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.