Komunikat po Drukuj

Podróż służbowa - diety K 36/03

Ustawodawca ma prawo uzależnić tryb regulacji warunków wypłacania należności od źródła finansowania świadczeń pracowniczych.

4 października 2005 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Zarządu Krajowego Niezależnego Związku Zawodowego Kierowców dotyczący wysokości diet za delegacje zagraniczne pracowników nie zatrudnionych w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej.

Trybunał orzekł, że art. 775 § 2, 3 i 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy jest zgodny z art. 2, art. 24 i art. 32 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 36 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że kwestionowane przepisy nie ustalają wysokości diet przysługujących z tytułu podróży służbowej i nie różnicują ich wysokości w zależności od rodzaju pracodawcy. Ustawodawca natomiast uzależnia tryb regulacji warunków wypłacania należności od źródła finansowania świadczeń pracowniczych, a do tego w demokratycznym państwie prawnym ma pełne prawo. Kodeks pracy określa obowiązki pracodawcy w zakresie wypłacania i wysokości diet wyłącznie wobec grupy pracowników sfery budżetowej. W odniesieniu zaś do pracowników niezatrudnionych w sferze budżetowej regulację warunków wypłacania należności pozostawia partnerom społecznym, czym nie narusza zasady równości ani też zasady sprawiedliwości społecznej. Kwestionowana regulacja nie jest sprzeczna z zasadą ochrony pracy i nadzoru przez państwo nad warunkami jej wykonywania. Realizację gwarancji ochrony pracy stanowią przepisy m.in. Kodeksu pracy. Wśród nich ustawodawca zawarł przepisy bezwzględnie obowiązujące oraz te, które mogą być stosowane w zależności od woli stron. Chroniąc pracownika, jako najczęściej słabszą stronę stosunku pracy, kodeks wprowadza zasadę jego uprzywilejowania. Postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy i aktów wykonawczych. Dotyczy to także umów o pracę oraz innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy. Kształtowanie stosunku pracy w oparciu o wolę stron jest więc ograniczone normami bezwzględnie obowiązującymi, które mogą zostać zmienione jedynie na korzyść pracownika. Kwestionowany przepis i przewidziane w nim regulacje stanowią gwarancję pewnego ustawowego minimum, co jest wyrazem ochrony przez państwo warunków wykonywania pracy.

Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Ewa Łętowska, a sprawozdawcą był sędzia TK Jerzy Stępień.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.