Ustanowienie pełnomocnika procesowego P 19/03
W dniu 9 listopada 2004 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie zgodności art. 87 Kodeksu postępowania cywilnego z art. 63 w związku z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji, dotyczącego zasad ustanawiania pełnomocnictwa.
Trybunał orzekł, że art. 87 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego jest zgodny z art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 63 Konstytucji. Ponadto Trybunał postanowił umorzyć postępowanie w zakresie dotyczącym badania konstytucyjności art. 87 § 2-6 ze względu na niedopuszczalność orzekania.
Ustawodawca w art. 87 § 1 określił krąg osób uprawnionych do pełnienia nieprofesjonalnej pomocy prawnej (pełnomocnictwa). W przepisie pominięte zostały osoby sprawujące faktyczną opiekę nad stroną. Trybunał uznał, że takie określenie osób potencjalnie mogących pełnić funkcję pełnomocników procesowych nie narusza wartości konstytucyjnych. Krąg osób, spośród których można wybrać pełnomocnika został zakreślony tak samo dla wszystkich uczestników postępowania, nie zachodzi więc dyskryminacja żadnej ze stron. Nie została zatem naruszona zasada równości obywateli wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji).
TK podkreślił, że ustalenie modelu pełnomocnictwa procesowego jest przedmiotem swobodnej decyzji ustawodawcy. Obecne uregulowania dotyczące tej instytucji nie pozbawiają żadnej ze stron możliwości skorzystania z pełnomocnictwa. Prawo przewiduje bowiem pewne rozwiązania służące pomocy osobom nieporadnym lub niepełnosprawnym, które mogą działać za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika lub ustanowionego dla nich kuratora.
Rozprawie przewodniczył sędzia TK Bohdan Zdziennicki, a sprawozdawcą była sędzia TK Teresa Dębowska - Romanowska.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Prasa:
|