Mieszkania pracownicze K 24/01
6 stycznia 2003 r. o godz. 10:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie zgodności z Konstytucją przepisów określających krąg osób uprawnionych do nabycia mieszkań pracowniczych.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 2 pkt 2 lit. a ustawy z 15 grudnia 2000 roku o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa jest zgodny z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji RP.
Trybunał Konstytucyjny postanowił umorzyć postępowanie w zakresie badania zgodności art. 2 pkt 2 lit. b tejże ustawy z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji, wobec cofnięcia wniosku w tym zakresie.
Trybunał nie podzielił zdania wnioskodawcy, twierdzącego iż ustawodawca bez uzasadnionej przyczyny zróżnicował sytuację prawną najemców, zaliczając do kręgu uprawnionych do nabycia tzw. mieszkań pracowniczych tylko te osoby, które przed 11 listopada 1994 roku zawarły z pracodawcą umowy najmu na czas nieoznaczony, a wykluczając tych, którzy mieli w tym czasie umowy na czas oznaczony. Sytuacja taka była zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich niezgodna z konstytucyjnym nakazem jednakowego traktowania podmiotów prawa znajdujących się w tej samej sytuacji faktycznej (art. 32 Konstytucji).
TK uznał, że nie można mówić o naruszeniu zasady równości wobec wszystkich najemców, gdyż nie jest to grupa wystarczająco jednorodna. Możliwa jest natomiast analiza zachowania zasady równości wśród pewnej ich kategorii. Trybunał wskazał, iż celem zaskarżonej nowelizacji było dążenie do wyrównania sytuacji prawnej wszystkich najemców, którzy zawarli umowy przed 11 listopada 1994 roku. Na mocy zaskarżonej ustawy osoby, których umowy najmu nie zostały wcześniej automatycznie przedłużone na czas nieoznaczony, zostały zrównane w uprawnieniach z osobami, które już wcześniej umowy takie posiadały. W badanej sprawie nie miało więc miejsca naruszenie konstytucyjnie gwarantowanych praw i wolności.
Rozprawie przewodniczył Sędzia TK Jerzy Stępień, a sprawozdawcą był Sędzia TK Jerzy Ciemniewski.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.