Prawo do emerytury SK 27/02
27 stycznia 2003 r. o godz. 11:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Ryszarda K. dotyczącą konstytucyjności przepisów regulujących zwolnienie funkcjonariusza ze służby w związku z nabyciem prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia odpowiedniej wysługi lat.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 39 ust. 3 pkt 4 ustawy z 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej jest zgodny z art. 2, art. 31 ust. 2 i 3, art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 24, art. 45 ust. 1, art. 65 ust. 1 i art. 67 ust. 1 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 39 ust 3 pkt 4 ustawy z 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej precyzyjnie określa sytuację, w której można zwolnić funkcjonariusza ze służby. Nie zgodził się więc z tezą skarżącego, iż zaskarżony przepis jest niejasny, a więc niezgodny z zasadą demokratycznego państwa prawa (art. 2 Konstytucji).
Rozpatrując zgodność zaskarżonych unormowań z zasadą poszanowania wolności i praw obywateli, Trybunał zwrócił uwagę, iż w badanej sytuacji nie można mówić o naruszeniu praw nabytych skarżącego. Zaskarżone przepisy obowiązują już od dłuższego czasu, musiały więc być znane funkcjonariuszom decydującym się na podjęcie służby mundurowej. TK wskazał także, że ustawa przewiduje dodatkowe regulacje ochronne dla funkcjonariuszy względem których zastosowany został zaskarżony artykuł. Jest to między innymi obowiązek uprzedzenia funkcjonariusza na co najmniej 6 miesięcy wcześniej o decyzji zwolnienia go ze służby. Z tych względów nie można mówić o niezgodności zaskarżonego przepisu z art. 31 Konstytucji.
Nie można dopatrzyć się także naruszenia zasady równości i niedyskryminacji w sytuacji, w której adresatem danej normy prawnej są wszyscy funkcjonariusze, którzy spełniają zawarte w przepisie warunki. W omawianej sytuacji wszystkie podmioty prawa, charakteryzujące się tym samym zestawem cech, podlegają takim samym przepisom. Art. 39 ust 3 pkt 4 jest więc zgodny z art. 32 Konstytucji.
Zdaniem Trybunału zaskarżone unormowanie nie jest niezgodne z art. 45 Konstytucji. Skarżący skorzystał z prawa odwołania do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który rozpatrzył jego sprawę. W związku z tym konstytucyjne prawo do sądu i dwuinstancyjnego rozpoznania sprawy nie zostało naruszone.
Rozprawie przewodniczył Sędzia TK Bohdan Zdziennicki, a sprawozdawcą był Sędzia TK Marian Zdyb.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.