Postępowanie karne; odmienne traktowanie współsprawców tego samego czynu P 113/15
11 grudnia 2018 r. o godz. 15:00 Trybunał Konstytucyjny ogłosi wyrok w sprawie pytania prawnego Sądu Rejonowego w Koninie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie roszczenia o przywrócenie do pracy pracownika w wieku przedemerytalnym.
Trybunał Konstytucyjny orzeknie w sprawie zgodności art. 50 § 3 Kodeksu pracy (dalej: k.p.) w zakresie, w jakim pomija prawo żądania przywrócenia do pracy pracownika objętego ochroną przedemerytalną wynikającą z art. 39 k.p., zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas określony, któremu wypowiedziano umowę sprzecznie z prawem, z art. 2 oraz art. 32 Konstytucji RP.
Sąd pytający wskazuje, że zgodnie z art. 39 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Choć skarżącej wypowiedziano jedynie warunki pracy i płacy, a nie umowę o pracę, to jednak, w świetle art. 42 § 1 k.p., przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy.
Zdaniem sądu pytającego, zgodnie z art. 50 § 3 k.p., jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Zasada ta - zgodnie z art. 50 § 5 k.p. - nie znajduje zastosowania jedynie w razie wypowiedzenia umowy o pracę pracownicy w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, ojcu wychowującemu dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego, a także pracownikowi w okresie korzystania z ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów ustawy o związkach zawodowych. W tych przypadkach stosuje się odpowiednio przepisy art. 45 k.p.
W ocenie sądu pytającego, ograniczenie zakresu roszczeń przysługujących pracownikom objętym ochroną przedemerytalną, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas określony, w zestawieniu z uprawnieniami przyznanymi pracownikom zatrudnionym na czas nieokreślony, narusza konstytucyjną zasadę równości wobec prawa, uregulowaną w art. 32 Konstytucji. Ponadto, pominięcie prawa żądania przywrócenia do pracy pracownika objętego ochroną z art. 39 k.p., zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas określony, narusza konstytucyjną zasadę sprawiedliwości społecznej. Dyferencjacja stopnia ochrony uprawnień tej samej grupy pracowników (pracowników objętych ochroną przedemerytalną z art. 39 k.p.), zdaniem sądu, stanowi niczym nieuzasadnione uprzywilejowanie jednych w stosunku do drugich.
Przewodniczącym składu orzekającego będzie sędzia TK Małgorzata Pyziak-Szafnicka, sprawozdawcą będzie sędzia TK Piotr Pszczółkowski.