Zasady przyznawania dodatku mieszkaniowego K 16/03
12 lipca 2004 r. o godz. 12.30 Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie zgodności art. 3 ust. 3 i art. 6 ust. 6 pkt 1 ustawy z 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych z art. 2 i art. 32 Konstytucji RP.
Zgodnie z Ustawą o dodatkach mieszkaniowych prawo do tego świadczenia uzyskują osoby posiadające tytuł prawny do zajmowanego lokalu i osiągają średni miesięczny dochód nie przekraczający określonej w ustawie kwoty. Do dochodu, na podstawie którego ustalane jest prawo i wysokość dodatku mieszkaniowego, wliczany jest dodatek pielęgnacyjny. Nie wlicza się natomiast zasiłku pielęgnacyjnego.
Dodatek pielęgnacyjny i zasiłek pielęgnacyjny są formą wsparcia osób starszych (ponad siedemdziesięciopięcioletnich), niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Emeryci i renciści podkreślają, że świadczenia te, choć przyznawane na innych podstawach prawnych, mają bardzo podobny charakter prawny. Są one wypłacane w jednakowej wysokości, a ich waloryzacja odbywa się według tych samych zasad. Różnica pomiędzy nimi polega jedynie na tym, że dodatek pielęgnacyjny wypłacany jest w ramach systemu ubezpieczeń społecznych, natomiast zasiłek pielęgnacyjny jest samodzielnym świadczeniem z zaopatrzenia społecznego, finansowanym z budżetu państwa.
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich zasiłek i dodatek spełniają podobne cele. Brakuje więc uzasadnienia, aby przy ustalaniu prawa do dodatku mieszkaniowego, uzależnionego od wysokości dochodu, inaczej traktować dodatki i zasiłki. Taka regulacja prowadzi do nierównego traktowania osób znajdujących się w podobnej sytuacji, dyskryminując przy ubieganiu się o dodatki mieszkaniowe osoby pobierające dodatki pielęgnacyjne. Zdaniem Rzecznika zaskarżone przepisy naruszają konstytucyjną zasadę równości obywateli wobec prawa (art. 32 Konstytucji).
Rozprawie będzie przewodniczył sędzia TK Adam Jamróz, a sprawozdawcą będzie sędzia TK Bohdan Zdziennicki.