Wyrok Drukuj

Opłaty za parkowanie P 9/03

Data: 27 I 2004 godz.: 0.00

Sygn. akt P 9/03

WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 27 stycznia 2004 r.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Ciemniewski - przewodniczący 
Adam Jamróz 
Wiesław Johann
Janusz Niemcewicz - sprawozdawca 
Jerzy Stępień,

protokolant: Lidia Banaszkiewicz,

po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministra Infrastruktury oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 stycznia 2004 r. pytania prawnego Sądu Okręgowego w Warszawie, o zbadanie zgodności:

1) art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602) z art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

2) § 58 ust. 4 rozporządzenia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, w brzmieniu nadanym temu rozporządzeniu rozporządzeniem z dnia 24 sierpnia 2000 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 72, poz. 850) z art. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602), a w szczególności tego, czy przepis ten może stanowić podstawę do ukarania za wykroczenie z art. 92 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114 ze zm.) w wyniku nieopłacenia opłaty za parkowanie w strefie parkowania,

o r z e k a:

1. Art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568 i Nr 200, poz. 1953) jest zgodny z art. 92 ust. 1 i nie jest niezgodny z art. 92 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. § 58 ust. 4 rozporządzenia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 58, poz. 622 oraz z 2000 r. Nr 72, poz. 850) w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem z dnia 24 sierpnia 2000 r. (Dz. U. Nr 72, poz. 850) jest zgodny z art. 1 ustawy powołanej w pkt 1.

Ponadto p o s t a n a w i a:

w pozostałym zakresie umorzyć postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym(Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070).