Komunikat po Drukuj

Wojskowe służby specjalne K 52/07

Data: 27 VI 2008 godz.: 0.00

27 czerwca 2008 r. o godz. 9.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Grupy posłów na Sejm dotyczący wojskowych służb specjalnych.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że: 
- art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2 in fine, art. 7 ust. 1 zdanie drugie, art. 27 ust. 7 w związku z art. 27 ust. 5 i 6 zdanie drugie, art. 41 ust. 4 w związku z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego są zgodne z art. 26 ust. 1 i art. 134 ust. 2 Konstytucji; 
- art. 60 ust. 6 w związku z art. 60 ust. 5, art. 76 ust. 4 w związku z art. 76 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego są zgodne z art. 26 ust. 1 i art. 134 ust. 2 Konstytucji; 
- art. 8 pkt 1 lit. b ustawy powołanej powyższej ustawy jest zgodny z art. 134 Konstytucji. 
- art. 67 ust. 1 powyższej ustawy jest zgodny z art. 2, art. 7 i art. 31 ust. 3 oraz z art. 42 ust. 2 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2, oraz z art. 14 ust. 3 lit. g Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, otwartego do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. 
- art. 67 ust. 3 powyższej ustawy, w zakresie dotyczącym osób, o których mowa w art. 66 tej ustawy, jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 22 i art. 31 ust. 3 oraz z art. 42 ust. 2 związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał postanowił umorzyć postępowanie na skutek cofnięcia wniosku.

Przedmiotem pierwszej grupy zarzutów były przepisy ustawy o SKW i SWW oraz ustawy wprowadzającej dotyczącej zadań SKW i SWW. Analiza przepisów konstytucyjnych prowadzi do wniosku, że zadania różnych organów mogą nakładać się na siebie. Ochrona niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnienie bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic jest konstytucyjnym zadaniem Prezydenta RP, Rady Ministrów oraz wszelkich organów władzy publicznej. Z tego względu Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że kwestionowane przepisy nie naruszają konstytucji.

Druga grupa zarzutów dotyczy art. 8 pkt 1 lit. b ustawy wprowadzającej. Trybunał stwierdził, że okres powszechnej lub częściowej mobilizacji może przypadać zarówno na czas pokoju jak i na czas wojny w rozumieniu konstytucji. Konstytucja nie określa zasad usytuowania służb wywiadu i kontrwywiadu wojskowego w strukturze aparatu państwowego i nie zakazuje zmiany tego usytuowania w innych sytuacjach niż przejście od stanu wojny lub odwrotnie.

Trzecia grupa zarzutów dotyczy przepisów określających kompetencje Koordynatora Służb Specjalnych. Trybunał uznał, że utworzenie urzędu Ministra Koordynatora służb specjalnych i wyposażenie go w określone kompetencje nie prowadzi do naruszenia istoty kompetencji Ministra Obrony Narodowej i nie prowadzi też do sprawowania przez Prezydenta RP zwierzchnictwa nad siłami zbrojnymi z pominięciem Ministra Obrony Narodowej.

Ostatnia grupa zarzutów dotyczy art.67 ust. 1 i 3 ustawy wprowadzającej. Pełnomocnicy do spraw organizacji SKW i SWW mogą wyznaczać na stanowiska służbowe mianować lub zatrudniać osoby, o których mowa w art. 67 ust. 1. Oznacza to, że przyznanie się do sytuacji z przeszłości nie stanowi przeszkody w przyjęciu do służby, wyznaczeniu na stanowisko służbowe lub zatrudnieniu w SKW i SWW. Zdaniem Trybunału nie jest więc prawdą, że ustawa nie rozstrzyga kwestii, czy ujawnienie określonych faktów zamyka drogę do służby w wywiadzie i kontrwywiadzie. Kwestionowane przepisy nie naruszają zasady określoności regulacji prawnych i jednoznacznie normują wymóg złożenia określonych oświadczeń. Nie ma więc podstaw do stwierdzenia ich niezgodności z konstytucją.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Marian Grzybowski, a sprawozdawcą był wiceprezes TK Janusz Niemcewicz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.