Komunikat po Drukuj

Prawo do apelacji SK 62/03

Data: 1 II 2005 godz.: 0.00

1 lutego 2005 r. o godz. 12:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Tomasza Cz. w sprawie konstytucyjności art. 39318 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego (K.p.c.), dotyczącego możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu apelacji ze względów formalnych.

Trybunał orzekł, że art. 39318 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji jest zgodny z art. 78 i art. 176 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że ograniczenie prawa do zaskarżania postanowień sądu II instancji nie może być oceniane z punktu widzenia art. 78 i art. 176 Konstytucji. Postanowienie Sądu Okręgowego o odrzuceniu apelacji jest orzeczeniem sądu II instancji. Niemożność zażalenia takiego postanowienia nie narusza standardów wynikających ze wskazanych wzorców konstytucyjnych, które odnoszą się do zaskarżalności orzeczeń wydanych w I instancji. Sądem pierwszej instancji jest ten, przed którym rozpoczyna się postępowanie sądowe, w wyniku którego organ ten ma wydać rozstrzygnięcie dotyczące sporu istniejącego między stronami. Postępowanie przed sądami określają ustawy i zdaniem Trybunału, konstrukcja art. 39318 § 2 K.p.c. mieści się w ramach swobody ustawodawcy w przyjmowaniu określonych rozwiązań proceduralnych.

Trybunał Konstytucyjny uznał, że wprowadzenie przez ustawodawcę możliwości dodatkowej kontroli strony formalnej skargi apelacyjnej przez trzeci z kolei sąd - Sąd Najwyższy jedynie w sprawach najpoważniejszych jest wystarczające, zarówno z punktu widzenia ochrony ważnych interesów stron, jak i sprawnego działania wymiaru sprawiedliwości. Trybunał podkreślił, że przepisy Konstytucji dają ustawodawcy zwykłemu pełną swobodę kreowania środków zaskarżenia orzeczeń zapadłych w drugiej instancji. Kwestionowany przepis nie wyłącza możliwości wniesienia apelacji, ani bezpośrednio, ani pośrednio.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Marian Grzybowski, a sprawozdawcą był sędzia TK Jerzy Ciemniewski.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.