Nabycie akcji spółek Skarbu Państwa K 16/02
Data: 10 VI 2003 godz.: 0.00
10 czerwca 2003 r. o godz. 10:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną w sprawie zgodności z Konstytucją niektórych przepisów ustawy z 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Natomiast postępowanie w sprawie z wniosku grupy posłów zostało umorzone ze względu na nieusprawiedliwioną nieobecność na rozprawie przedstawiciela wnioskodawcy.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 2 pkt. 5 lit. c ustawy z 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych jest zgodny z art. 32 w związku z art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Z analizy prac legislacyjnych wynika, że celem przyznania pracownikom uprawnienia do nieodpłatnego nabycia akcji było stworzenie warunków do szybkiej i ogólnie akceptowanej transformacji gospodarczej komercjalizowanych przedsiębiorstw. Uprawnienia pracownicze związane z prywatyzacją nie miały natomiast charakteru rekompensaty za wkład pracy i nie służyły powszechnemu uwłaszczeniu wszystkich obywateli.
Osobami uprawnionymi do nieodpłatnego nabycia akcji byli pracownicy, charakteryzujący się osobistymi i trwałymi relacjami z prywatyzowanymi przedsiębiorstwami. Poszerzenie grupy uprawnionych o pracowników, którzy przeszli na emeryturę miało charakter wyjątku. W ten sposób premiowano osoby, które były związane z danym pracodawcą do końca swojej pracy zawodowej.
Uprawnienia do nabycia akcji nie nabyli pracownicy sezonowi. Trybunał stwierdził, że stanowią oni kategorię pracowników istotnie odmienną pod względem prawnym od pracowników związanych z pracodawcą w sposób trwały. Cechą istotną różnicującą sytuację prawną podmiotów były osobiste i trwałe relacje z prywatyzowanym przedsiębiorstwem. Trybunał uznał, że taki zastosowane kryterium różnicowania nie narusza konstytucyjnej zasady równości obywateli wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji).
Rozprawie przewodniczył Sędzia TK Bohdan Zdziennicki, a sprawozdawcą był Sędzia TK Marian Grzybowski.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.