Wyrok Drukuj

Publiczne zakłady opieki zdrowotnej Kp 2/04

Sygn. akt Kp 2/04

W Y R O K*
w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Warszawa, dnia 12 kwietnia 2006 r.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Safjan - przewodniczący
Jerzy Ciemniewski
Teresa Dębowska-Romanowska
Marian Grzybowski
Adam Jamróz
Wiesław Johann
Ewa Łętowska - sprawozdawca
Marek Mazurkiewicz
Andrzej Mączyński
Janusz Niemcewicz
Jerzy Stępień
Mirosław Wyrzykowski
Marian Zdyb
Bohdan Zdziennicki,

protokolant: Grażyna Szałygo,

po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2006 r., wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej złożonego w trybie art. 122 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej o zbadanie zgodności:

art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej w części obejmującej dodany do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.) ust. 5, w zakresie, w którym wyłącza on udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej i stomatologii z zakazu prowadzenia na terenie publicznego zakładu opieki zdrowotnej działalności polegającej na udzielaniu takich samych świadczeń zdrowotnych, które są udzielane przez ten zakład, z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji,

o r z e k a:

1. Artykuł 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej dodający do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 164, poz. 1365, Nr 169, poz. 1420 i Nr 249, poz. 2104) ust. 5, w części obejmującej wyrazy "z wyjątkiem świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej i stomatologii", nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Art. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w punkcie 1 w części dodającej do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej ust. 5 w zakresie, w jakim wyłącza on udzielanie świadczeń z zakresu stomatologii z zakazu prowadzenia na terenie publicznego zakładu opieki zdrowotnej działalności polegającej na udzielaniu takich samych świadczeń zdrowotnych, które są udzielane przez ten zakład, w części obejmującej udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii, jest zgodny z art. 2 Konstytucji.

Ponadto p o s t a n a w i a:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na cofnięcie wniosku.

* Postanowieniem z 19 kwietnia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny postanawia: sprostować oczywistą omyłkę pisarską w części orzekającej wyroku z dnia 12 kwietnia 2006 r., sygn. akt Kp 2/04, w ten sposób, że w punkcie 2 sentencji w części zdania po przecinku zwrot "w jakim wyłącza on udzielanie świadczeń zdrowotnych i stomatologii" zastępuje się zwrotem "w jakim wyłącza on udzielanie świadczeń z zakresu stomatologii".
(.) Trybunał Konstytucyjny działając z urzędu, na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, postanowił usunąć oczywistą omyłkę pisarską. O oczywistości omyłki świadczy zarówno treść wyroku, jak i związek logiczny zdania. Omyłka ma charakter techniczny i pisarski, nie zmienia ani sensu rozstrzygnięcia, ani jego uzasadnienia.