Kodeks Pracy; Podróż służbowa P 5/18
Podmiot inicjujący postępowanie: Sąd Okręgowy w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Pytanie prawne czy art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy:
a) jest zgodny z art. 2 Konstytucji RP i wynikającą z niego zasadą prawidłowej legislacji, tj. poprawności z punktu widzenia językowego, logicznego oraz spójnego z wartościami zawartymi w Konstytucji , dającą każdemu adresatowi przepisu pewność w zakresie sposobu jego wykładni oraz skutków jakie niesie jego zastosowanie;
b) jest zgodny z art. 24 Konstytucji i wyrażoną w nim zasadą sprawowania przez Państwo nadzoru nad szeroko rozumianymi warunkami wykonywania pracy, zgodnie z którą Ustawodawca stwarza mechanizmy chroniące pracownika jako „słabszą” stronę stosunku pracy, gwarantujące, że wykonywaną pracę pracownik otrzyma przynajmniej minimalne wynagrodzenie, które będzie mógł w całości spożytkować na utrzymanie siebie oraz rodziny
c) jest zgodny z art. 20, 22 oraz art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim w brzmieniu nadanym mu prawotwórczo przez Sąd Najwyższy uniemożliwia kwalifikowanie jako podróży służbowych, wyjazdów służbowych na polecenie pracodawcy w celu realizacji zadania służbowego poza siedzibą pracodawcy lub stałym miejscem pracy, odbywanych przez pracowników, dla których wyjazdy te, poza codziennym wykonywaniem części zadań służbowych w stałym miejscu pracy, stanowią immamentny (nieincydentalny) element pracy, pozbawiając tym samym tych pracowników uprawnień do uzyskania zwolnionych z opodatkowania i oskładkowania należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową oraz w zakresie, w jakim ustala on w brzmieniu nadanym mu prawotwórczo przez Sąd Najwyższy, nowe obciążenie publiczne w postaci kosztów oskładkowania należności wypłacanych z tytułu podróży służbowych, mimo że jednocześnie Ustawodawca przewiduje, iż należności te powinny być zwolnione z oskładkowania;
d) jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim umożliwia przyjęcie, że niektórym grupom pracowników należy się ustawowo zwrot kosztów podróży służbowych, podczas gdy innym pracownikom określanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego pojęciem „pracownicy mobilni” te koszty nie mogą być rekompensowane przez pracodawcę na zasadach uregulowanych w przepisach o podróżach służbowych.