Odpowiedzialność sędziów i prokuratorów za działania poczynione w ramach wykonywania obowiązków służbowych, immunitet sędziowski i zasady jego uchylania SK 40/05
Podmiot inicjujący postępowanie: Stanisław P.
O stwierdzenie, że:
1) art. 54 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 roku o prokuraturze, w brzmieniu sprzed nowelizacji z 28 listopada 2003 roku (która weszła w życie 14 stycznia 2004 roku) jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 177 w związku z art. 175, art. 181 i art. 7 Konstytucji RP przez to, że ustanawia immunitet formalny dla prokuratorów nie mający oparcia w żadnym przepisie Konstytucji RP, przez co narusza konstytucyjną zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa oraz zasadę sprawowania wymiaru sprawiedliwości przez sądy powszechne;
2) art. 27 ustawy z dnia 20 września 1984 roku o Sądzie Najwyższym - w brzmieniu sprzed wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2003 roku nowej ustawy o Sądzie Najwyższym z 23 listopada 2002 roku jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 177 w związku z art. 175, art. 181 i art. 7 Konstytucji RP przez to, że bez podstawy konstytucyjnej rozszerza zakres immunitetu formalnego sędziów Sądu Najwyższego na postępowanie administracyjne, nadto przez użycie pojęcia "zezwolenie" zamiast konstytucyjnego "uprzednia zgoda" pozwala na rozumienie tego przepisu jako uprawniającego sąd dyscyplinarny do decydowania o wszczęciu lub nie postepowania karnego i merytorycznego orzekania w sprawie w zakresie zastrzeżonym dla sądu powszechnego i rozstrzygania o tym, czy w sprawie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa będące przesłanką podjęcia postępowania karnego, zastrzeżone dla organów prowadzących postępowanie karne;
3) art. 80 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku - Prawo o ustroju sądów powszechnych - w brzmieniu sprzed nowelizacji ustawą z 28 listopada 2003 roku -jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 177 w związku z art. 175, art. 181 i art. 7 Konstytucji RP przez to, że bez podstawy konstytucyjnej rozszerza zakres immunitetu formalnego sędziów sądów powszechnych na postępowania administracyjne, nadto przez użycie pojęcia "zezwolenie" zamiast konstytucyjnego "uprzednia zgoda" pozwala na rozumienie tego przepisu jako uprawniającego sąd dyscyplinarny do decydowania o wszczęciu lub nie postępowania karnego i merytorycznego orzekania w sprawie w zakresie zastrzeżonym dla sądu powszechnego i rozstrzygania o tym, czy w sprawie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa będące przesłanką podjęcia postępowania karnego, zastrzeżone dla organów prowadzących postępowanie karne;