Umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym na podstawie nieprawomocnego postanowienia P 1/21
Podmiot inicjujący postępowanie: Sąd Dyscyplinarny przy Sądzie Apelacyjnym w Szczecinie
Pytanie prawne czy:
1) art. 9 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy i art. 462 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, w zakresie w jakim wynika z nich norma stanowiąca, że postanowienie umarzające postępowanie i orzekające pobyt podejrzanego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym podlega wykonaniu bezzwłocznie, gdy orzeczenie stało się wykonalne tj. z chwilą jego wydania nawet wówczas, gdy zostanie zaskarżone, a sąd który je wydał, lub sąd powołany do rozpoznania zażalenia, nie wstrzyma wykonania tego postanowienia są zgodne z art. 2 Konstytucji RP w zakresie wynikającej z tego przepisu zasady poprawnej legislacji, w związku z art. 41 ust. 1 Konstytucji RP, w związku art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, w związku z art. 42 ust. 3 Konstytucji RP, w związku z art. 45 Konstytucji RP, w związku z art. 78 Konstytucji RP, i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP,
2) art. 9 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy w zakresie w jakim wynika z niego norma stanowiąca, że orzeczenia o umorzeniu postępowania i pobycie podejrzanego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, które zapada w formie postanowienia, podlega wykonaniu bezzwłocznie, gdy orzeczenie stało się wykonalne tj. z chwilą jego wydania jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.