Uniemożliwienie stronie skarżącej oznaczenia w apelacji i skardze kasacyjnej wyższej wartości przedmiotu zaskarżenia od wartości przedmiotu sporu wskazanej w pozwie, w przypadku nierozszerzenia powództwa lub niezasądzenia przez sąd ponad żądanie SK 65/22
Podmiot inicjujący postępowanie: J. I., W. I.
Skarga konstytucyjna o zbadanie zgodności:
1) art. 25 § 1 w związku z art. 368 § 2 i art. 39821 ustawy z dnia17 listopada 1964 r. — Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575) „w zakresie, w jakim uniemożliwia oznaczenie przez stronę pozwaną w apelacji i skardze kasacyjnej wartości przedmiotu zaskarżenia w kwocie wyższej niż wartość przedmiotu sporu oznaczona przez powoda w pozwie, pomimo nierozszerzenia powództwa oraz nie zasądzenia ponad żądanie ani przez sąd pierwszej, ani przez sąd drugiej instancji, zarzucając powołanym przepisom niezgodność z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, polegającą na naruszeniu art. 45 ust. I Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustanawiającego w demokratycznym państwie prawa zasadę prawa do sądu, jako podstawowego prawa osobistego jednostki do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd, w ten sposób, że powołane przepisy art. 25 § 1w związku z art. 368 § 2 i art. 39821 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575) uniemożliwiają oznaczenie w apelacji i skardze kasacyjnej w sposób wiążący dla sądu i pozostałych stron procesu cywilnego wartości przedmiotu zaskarżenia
w kwocie wyższej niż wartość przedmiotu sporu oznaczona przez powoda w pozwie, pomimo nierozszerzenia powództwa oraz niezasądzania ponad żądanie, odpowiadającej rzeczywistej wartości prawa, w konsekwencji pozbawiając stronę możliwości rozpatrzenia przez Sąd Najwyższy skargi kasacyjnej”
– z art. 45 ust. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) art. 25 § 1 w związku z art. 368 § 2 i art. 398 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. — Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575)„w zakresie w jakim uniemożliwia sądowi drugiej instancji oraz Sądowi Najwyższemu zbadanie z urzędu rzeczywistej wartości prawa, którego dotyczy spór sądowy (wartości przedmiotu zaskarżenia) na etapie postępowania kasacyjnego zarzucając powołanym przepisom niezgodność z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, polegającą na naruszeniu art. 45 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustanawiającego w demokratycznym państwie prawa zasadę prawa do sądu, jako podstawowego prawa osobistego jednostki do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd, w ten sposób, ze powołane przepisy art. 25 § 1 w związku z art. 368 § 2 i art. 39821 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575) umożliwiają sądowi drugiej instancji oraz Sądowi Najwyższemu wyłącznie przeprowadzenie kontroli dopuszczalności skargi kasacyjnej w oparciu o wartość przedmiotu sporu wskazaną w pozwie, uniemożliwiając jednocześnie na etapie postępowania kasacyjnego sprawdzenie z urzędu rzeczywistej wartości przedmiotu zaskarżenia, w sprawie, w której nie doszło do rozszerzenia powództwa oraz nie doszło do zasądzenia ponad żądanie, w sytuacji oznaczenia przez skarżącego wartości przedmiotu zaskarżenia w kwocie wyższej niż wartość przedmiotu sporu”
– z art. 45 ust. 1 Konstytucji.