Komunikat po Drukuj

Holowanie pojazdów mechanicznych i prowadzenie parkingów strzeżonych K 23/04

7 czerwca 2005 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich. Trybunał orzekł, że art. 130 a ust. 5 i ust. 6 zdanie 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym jest niezgodny z art. 2 i art. 22 Konstytucji. Przepisy te tracą moc obowiązującą z dniem 30 czerwca 2006 r.

Trybunał Konstytucyjny podzielił zastrzeżenia wnioskodawcy dotyczące braku w zaskarżonych przepisach jakichkolwiek przesłanek materialnoprawnych, które determinowałyby decyzje starosty przy wyznaczaniu podmiotów gospodarczych do holowania pojazdów mechanicznych oraz prowadzenia parkingów strzeżonych. Przyznanie staroście kompetencji do podejmowania działań o charakterze reglamentacyjnym, bez jednoczesnego sprecyzowania merytorycznych przesłanek, jakimi ma się kierować dokonując wyborów, nie spełnia wymogów: ustawowej podstawy ograniczenia wolności działalności gospodarczej (art. 22 Konstytucji) oraz należytej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Trybunał przypomniał, że wymaganie umieszczenia w ustawie wszystkich zasadniczych elementów regulacji prawnej musi być stosowane ze szczególnym rygoryzmem, gdy regulacja ta dotyczy władczych form działania organów administracji publicznej wobec obywateli, praw i obowiązków organu administracji i obywatela w ramach stosunku publicznoprawnego lub korzystania przez obywateli z ich praw i wolności. W tym przypadku brak jest właśnie tych "zasadniczych elementów regulacji". Nie sposób doszukać się ich nie tylko w ustawie, ale w żadnym innym akcie prawnym. Brak materialnych przesłanek wykonywania przez starostę swoich kompetencji powoduje niemożność precyzyjnego określenia charakteru jak i treści wprowadzanego ograniczenia, co jest sprzeczne z wymogiem należytej określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji). Trybunał podkreślił, że ma to znaczenie dla wszystkich podmiotów gospodarczych, których dotyczy ta regulacja. Zarówno podmioty wyznaczone jak i pominięte przez starostę nie znają przesłanek, którymi on się kieruje. Pozostawianie pełnej swobody decyzyjnej organowi podejmującemu rozstrzygnięcia powoduje niebezpieczeństwo zaistnienia zjawisk o charakterze korupcjogennym, a co najmniej wzmożenie wśród uczestników rynku świadczonych usług daleko posuniętej nieufności wobec decyzji starosty.

Trybunał określając termin utraty mocy obowiązującej przepisów wziął pod uwagę, że natychmiastowe uchylenie podstaw prawnych do podejmowania przez starostę rozstrzygnięć, mogłoby w praktyce uniemożliwić realizację - koniecznych dla bezpieczeństwa, porządku publicznego, jak i praw innych użytkowników dróg - zadań organów porządkowych.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Bohdan Zdziennicki a sprawozdawcą był sędzia TK Janusz Niemcewicz.

Wyrok jest ostateczny a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw