Komunikat po Drukuj

Postępowanie karne SK 39/02

17 lutego, 2004 r. o godz. 10.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Rafała R. w sprawie zgodności art. 73 § 2 Kodeksu postępowania karnego (k.p.k.) z art. 42 ust. 2 oraz art. 78 Konstytucji. 
  
Trybunał orzekł, że art. 73 § 2 Kodeksu postępowania karnego (k.p.k.) jest zgodny z art. 42 ust. 2 oraz art. 78 Konstytucji.

Zgodnie z art. 73 § 2 Kodeksu postępowania karnego, w postępowania przygotowawczym prokurator - udzielając zezwolenia na kontakt obrońcy z tymczasowo aresztowanym - może zastrzec, że będzie przy spotkaniach obecny osobiście, lub wyznaczy do tego właściwą osobę. Trybunał uznał, że ograniczenie prawa do porozumiewania się aresztowanego i obrońcy pod nieobecność osób trzecich nie stanowi nadmiernej interwencji w prawo do obrony (art. 42 ust. 2 Konstytucji). Ograniczenie to nie stanowi przeszkody do faktycznej realizacji prawa do obrony. Trybunał podkreślił, że ewentualne zastrzeżenie prokuratora służyć ma interesom prowadzonego postępowania. Ponadto musi ono być uzasadnione szczególnymi okolicznościami oraz może zostać wprowadzone jedynie na krótki okres (do 14 dni).

Zaskarżony art. 73 kodeksu postępowania karnego nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na zarządzenie prokuratora, zastrzegające obecność w trakcie porozumiewania się oskarżonego z obrońcą. Trybunał uznał, że prawo zaskarżania orzeczeń i decyzji (art. 78 Konstytucji) nie ma charakteru absolutnego - może zostać ograniczone w drodze ustawy. W związku z powyższym art. 73 k.p.k. jest zgodny z art. 78 Konstytucji.

Rozprawie przewodniczyła Sędzia TK Ewa Łętowska, a sprawozdawcą był Sędzia TK Wiesław Johann.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.